IN EXEQ VIIS ILLVSTRISSIMI PRINCIPIS AC DOMINI D. IVLII, DVCIS BRVNS: ET LVNAEBVRG. ETC:

Que ex hac vita deceßit tertio Maji intra sextam & septimam vespertinam, terrae mandatus 12. lunij, ANNO M. D. LXXXIX.

ELEGIA Ad Illustriß: Principes ac Dominos D. HENRICVM IV LIVM, Episcopu̅ Halberstadensem, D. PHILIPPVM SIGISMVNDVM, Episcopum Verdensem. D. IO ACHIMVM CAROLVM, &, D. IVLIVM AVGVSTVM, Duces Bruns: & Luuaeb: etc; Ducis IVLII Exc: M. filios, Dn̅os suos clementißimos, Scripta a MELCHIORE NEOFANIO Pastore Ecclesiae Bruns: ad D. Petrum. Brunopoli, imprimebat Daniel Pyringius, Pictor & cet;

CVM pius Isacides longae post taedia vitae Vitali quondam lumine caßus erat Tota domus flevit defu̅ctum moesta parentem, Signaque tristitiae fudit ab ore novae. Bis seni in primis gnati pietatis amorem Testati lachrimis sunt sine fine pijs. Exanimesque patris tumularunt regibus artus Sumtibus, & cinerus dona tulere pio: Sic ubi fata ducem rapuerunt nuper IVLVM Hinc, qui Guelphiacae gloria stmpis erat, Et restaurator sincerae relligionis, Musarum fautor, Saxoniaeque decus, Toto vacat lachrymis & luctibus aula tabescit. Perpetuis, magno & damna dolore sevat. Totaque luctifico Brunonis terra dolorus Indulget, geminus moesta ducatus habet Nil nisi corda gravus turbantur & omnia luctu. Et paßim pungit pectora moesta dolor: Inprimis soboles magn generosa parentis Extincti deflet tristia fata patris, Exequias faciens & debita justa resolvit Magnifico & sumptu regia busta parat, Evocat & paßim longinquis undique ab oris Praecipuos, ornent quus sacra busta, duces. Musarumque chorus virtute allectus lusi Elmanis vultum condit & ipse jugis. Et miserum tristus meditatur pectore carmen, Vltima, quae cinerus dona det, atque parat. lpsaque Brunonis fundata industria & arte Vrbs priscus, ducibus fida mintstra suis, Ante diem raptum lachzymis deplorat amaris Tota ducem, luctus instituitque graves, Quottidie magnus dant aeraque pulsa doloris Signa, silent lituus grandisonaeque tubae, Abstinet à choreis juvenum, mandante senatu, Turba, domus residet vmgineusque chorus. Luxuria omnis abest, co̅vivia cuncta quiescunt. Laetitiae tota est nullus in urbe locus. Sic decet extincto conjungere principe fletus, Cum moestis gemitus & dare corde pios. Nos, quibus est ovium Christus commissa fidelis Cura, auditorum quos decet eße typus, Ad luctum cives etiam invitamus hone stos, Exemplo pulcram sternimus atque viam, Oramusque Deum, sancto instigante Senatu, Ne sit venturus res nova forte malus, Vtque suo sancto soletur numine CHRISTVS Et viduae & juvenum pectora moesta ducum. lpse feram busto postremum carmine honorem, Et breviter vitae Principis acta canam: (1528.) Tempus erat QVINTVS regeret dum CAROLVS ozbem Caesar, & imperij sceptra teneret ovans, Cum fera Franciscus Romanum bella morbem Movit, & Austriaco strennuus hostis erat: Miserat Ausonias validum hic exercitum in oras, Vt vus Caesareas pelleret inde manus. Hunc co̅tra, He̅ricum, cataphracto misite cin ctum Brunsviaco excivit Caesar ab orbe duce̅ Ille trahens equites secum, validasque cohortes, Terrorus Venetis Ausonijsque fuit. Denique cum Lauda posuißet castra sub urbus Vntutis laudem quaereret atque novae, Destitit à coepto, mu̅dano haud victus ab hoste, Invictum pepulit hostis àb urbe lues. Is, patriam rediens paucis comitatus in oram, Amißae lugens damna nociva manus, Matris in amplexu ludentem invenit in aula Spem quo̅dam, haeredem Iusiolumque, domus, Tristis ob interitum ta̅tae pater ergo cohortis Obsitus damnus est, prolis amore, novae At puer à primis pietatis deditus annis Artium inexpleto & captus amore fuit, Hunc pater instituus studijs curavit honestis, Bella sequus fratres sang uinolenta duos. Cum patre sic Martis dum fratres castra sequu̅tur, In castris hic se continet Aônidum Sectatusque Scholas & clara lycea siquores Pegaseus magno fontis amore bibit, Appsicuitque animum studijs ac relligionus, Praepositusque sacra factus in aede fuit. Mundanas spernens & opes, regnoque relicto Fratribus atque patrus, mente quietus erat. (1553.) Post intestino dum flagrat patria bello, Brunsviacosque ferox Marchio vastat agros, Cum pater Henricus forti cum Saxone, utroque Et gnato, & multis venit ad arma viris, Hostus occursurus, cuus tunc vicina patebat Vrbs adversa suo reddita marte ducus, Pugna Syfershusio committitur acris in agro, Hic cum Mauricio frater uterque perit, Solus & extinctis, infausto Marte, duobus Fratribus hic haeres una superstes erat. Moestus Agrippina pater hunc revocavit ab aede, Quus spes venturae posteritatis erat. CAROLE te VICTOR lugebat patria tellus. Et te Brunonis MAGNE PHILIPPE domus Inque locu̅ vestri magnu̅ suscepit IVLum Quem post fata patris poßet habere ducem. Sarmaticis Sophiam genitor cu̅ duxit ab oris (1556.) Cum patre Guelphiaca gnatus in arce fuit, Tum, veiutur est magnis vulgare, calu̅nia̅ in aulis Serpe, & insidiis quosque gravare viros, Parcere nec gnatis, nec fidis saepe ministris, Qui bene de domino sunt merit usque suo, Reddidit invisum sic dia calumnia patrus Gnatum, spes quamvis posteritatis erat: Ille pericla videns offensi patris & am, A fido monitus ceßit ab arce, vio, Creditus & timidis venabula tendere cervis Cum paucis patrio fugit ab orbe viris, (1560.) Et qua̅ tunc tenuit Ioachimus Marchio sedem Quaesivit celerus vasta per arva fuga. Ille patrem gnato cum concisiaßet, amoris Implerus gnatae principis hospes erat. Legitimoque sibus coniunxit foedere castam Hedwigam, in patrios duxit eamque lares, Pacatus reducus genitor quo tempore gnato Illum ex hoc magno fovitamore pater. Donec vitalem, fatis poscentibus, auram (1568.) Linqueret, & vitam funderet ore gravem. Viderat hic neptem SOPHIAM, HENRICVMQZ nepotem IVLlVM, ad Elisios quam prius jet agros. Ingenijque videns in nato signa nepote Excelsi, mentis signaque certa gravis, Oscula liba vit puero, puer optime, dixit: Olim, oras qui post hasce gubernet, eris. Fotia tu quo̅dam majorum imitaberis acta, In te mens priscus vera Leonis erit: Dixit & exhalans animam, vitale reliquit Lumen, & extremum clausit in orbe diem. Fisius ad patrios epectus IVLVS honores Sectato pacis & pietatis erat. Primaque cura fuit de relsigione, dolos Pelleret utque suo somnia ab orbe Papae. VVitenbergiacis doctumque accivit ab oris, Cue tuto munus traderet hocce, vitum: Issi Chemnitium, Brunonis ab urbe vocatum, Conjunxit, coeptum ut perficeretur opus Ambo pari studio / usceptu̅, urgente Dynasta, Tractarunt, finem numine dante bonum. Magna & praecipua est in fido Principe virtus. Ipsum si capiat relligionis amor, Proxima cura pio est in Principe quaerere pacem, Et cum finitimis foedus habere locis: Hinc postque instruxit vera pietate Ducatum, Explosa Ausonij relligione Papae, (1559.) Altera cura ducio fuit baec, ut foedera pacis Dehînc cum vicina pangeret urbe sua. Illa salutaris terrae Brunonis & urbus Vsque fuit donec pax erat illa rata. Nescio quis stygio Cacodoemon missus ab orco Foedera tartare fregerit arte ducis Spes non vana fuit si stamina fata dedissent Defuncto, parvo tempore, plura duc, Pax quaesita diu tandem revocata fuisset Aurea, pax cunctis anteferenda bonis. Hactenus insidijs Satanae quodcunque negatume̅, Si quid vota valent, numina dia dabunt, Illa regant sancto vestras spiramine mentes, Antiqua clar nobisitate Duces, Vt vobis posthac pax & concordia curae Grata sit, & verae relligionis amor. Exemplo pietate Deum si namque parentis, Quod facis, ingenua stups generosa coles, Atque viam sternes verbo, pacemque fovebis Sinceram, fesix faustaque semper eris. Quem nunc illustrus patrem componitis urna, Strennuus hic fautor relligionis erat. Innumeros fecit sumptus, pietatis amore, In semel accepta mansit & usque fide. Hunc quoties coram pro relligione loquentem Audivum, si quid suspitionis erat, Cum vestra quondam mih no̅ vulgaris in ora Conditio á vestro credita patre fuit, Tum quoties socijs in eam comitantibus aulam Principis arbitrio venimus hucce pij, Ingentio flagrare patrem, sacra numina testor, Expertio, zelo, pro pietate, sumus. Vtque Papaenugas sic insidiosa dolosj Sprevit Calvin dogmata magno animo. Auribus his haus crebro has è principe voces Magnanimo, & dignos principis ore sonos: Qua semel imburus sum relligione, Luthere Monstrante aetherio dogmate rite viam, Hac recta incedam, mihi devia nulla placebit Donec in hoc aliquod corpore robur erit, Vna fides animum tenet, una in code manebit Illa mibus veram sternet ad astra viam. Te meminum puerum praeclare binominis heras, Digne sacro magnum praesulis officio, Quando vacillantio fomabas poplite gressus Primitias fideum patre jubente dare, Porectaque manu nobis promittere, jußu Patris in incoepto pergere velle pio. Id supra aetatem propriis te promere verbis Matus genitor mater & ipsa fuit. Et nos mio atque praesentia numinis in te Dona sacrum, pro te fudimus ore preces, Fundimus atque preces pro te reliquisque dynastis Fratribus, ut numen vos regat usque sacru̅. Vt Patris eximij vestigia clara sequentes In coetu sitis lumina magna pio. (1571.) Id quoque de vestro mibum tandem patre fatendum est, Cum Suevio urgerent relligionis opus, Et se Saxonibus una coniungere vellent, Contra blasphemos undique in orbe, fide, Primus erat que consilio que sumptibus illud Innumeris vasde solus & ursit opus. Primus hic è procerum numero est co̅cordta cujus Auspicio vires coepit habere sacra. E manibus vestr longo post tempore Patris Acceptum Elector denique fovit opus. Adde, quod & clarum piet atis amore Lyceum Struxit, & Aonidas ex Helicone Deas Pieridum huc etiam sacris accivit ab oris Ingenuas Musas, condidit atque Scholas: (1571.) Hercyniam Musas primo invitavit in urbem Quae priscum a Ganda flumine nomen habet, Inde sed, aßiduis pertaesus Apollo procellis, Elegit sedem commodiore loco. (1576.) Vrbs jacet in medio Bru̅svic, sple̅dida, & urbis Quae de virgineo nomine nomen habet, Hanc Dux, Musarum selegit sedibus aptam Cum toto huc ceßit magnus Apollo choro: Sumptibus haec mag nis instructaopibusque superbis Esset ut hîc toto clarus in orbe locus, Hic pia nobisitas suadente id Principe me̅sam Instituit, parvo hac promitur aere cibus Ne via claudatur, quae paupertate mor antur, Ingenijs, animus Principis iste fuit. Quaeque fuere osim Monachorum claustra p ora̅ Pigrorum, hinc sacras fecit & ipse scholas In quibus & primis puer informa̅tur ab annis Ad majora apio sint ut & inde vir. Illa fuit quondam primorum intentio Regum Claustra Cuculligerûm que statuere virûm Essent ut ludio, quibus in studiosa juventus mbiberet mores cum pietate bonos. Haec longo ignav tenuerunt tempore fratres, In precio donec vertice tonsques erat Haec bona cum claustris meliorem vertit in usu̅ JVLIVS aeterno dignas honore pius. Squid commissu̅ est humanitus, omne tegatur Dotibus his tantis & pietate Ducis, Quîs Spartam ornavit toto quia tempore vitae Vsque suae dignus laude & honore fuit: Quaeque est infallax sacrq promissio Verbus, Quod certó evenient proemia bina piis, Haec vestro ad nutum Dominus evenére parentum, Nam duplicum superu̅ est auctus ab arce bono: Ex quo Dux patriae pietatis praefuit aulae Sors illus aßiduè fausta suborta nova est. (1582.) Quae jacet ad rapidum vaga flumia, pulcra, visurgis Terra, ferax pecoris terraque dives agris, Hactenus HOYORVM generosae stus pis & a̅plae Inter Saxo̅icos clara erat illa Duces, Sublatis Dominis potior pars ceßit JVLO, Id precium magnae tum pietatis erat. Et gemin tandem, patrus post fata, ducatus Sceptra potens uno tempore trina tulit. Nunc morte exemtus humanis rebus ad aulam Translatus superum regna beata tenet. Illius exequiae dum nunc magno aere parantur, Inque Ducis fertur ompa superba decus. Musae etiam meritum de se bene carmine dignu̅ Censent, & laudes illius one canunt. Accitoque vo primis quem Phoebus ab annis Dilexit, Musae cum tribuere decus, Pallas & ingenij magnum conceßit acumen, Et suapre Charites ore dedere loque, Illi dictarunt è penu divite carmen Quo laudes plene concinat ore ducis: Quemque novo auricomus Musarum Phoebus in hoto Praefecit sacro non sine laude choro Esset ut exculto viridis velut arbo in hoto Quae verno est oculis tempore grata vagis, Naribus & gratum de sese praebet odorem, Vtilis & fructu foeta stat usque gravum. Hic Mecenatio, perfusus Apolline totus, Musarum, doctè carmina digna canet. Haec et iam voluit sterilus me pingere dextra In laudem magnum carmina Musa Ducis. Quae si forte minus speciem splendoris habebunt Sunt tamen ex animo cuncta profecta bono, Conatum proceres generosi agnoscite nostrum, Et studijs deînceps usque favete meis. Pectora vestra regant vestros pia numina se̅sus In vobis veraeut sit pietatis amor, Sit quoque pacis amor, proceres quod tollit in altu̅ Et secum aßidué commoda multa trahit. Nunc patris exuviae tumulis & membra quiesca̅t Tecta Deique umbra molsiter ossa cube̅t, Donec in extrema Rex Christus luce redibit, Et dabit optatum Buccina laeta sonum, Quem facisi postquam cum cu̅ctis aure notabit E terra laetus surget, & astra petet. Finis.

CL. V. D. D, IOHANNI Casaesio, Profeßorio Academiae Rostochiensis celeberr. Nunc Hospitio in aula Guelphiaca Illustraß: Ducum Brunsvic: & Lunaeb: &c.

Quem Musae Aönijs miserunt nuper ab oris, CASAELI, magnis anteferende vis, Exequias docto exornes ut carmine JVLJI, Mecoenas Musis que fuit usque sacris, Salve, & Guelphiaca gratus nunc hospes in aula Sis felix, faveat stups genero / a tibus. Augeat atque tuos HENRICVS JVLVS honores, Dum Patris exequias condecorare studes. Musa tibus faveat, linguamque gubernet Apollo, Concedat vires Pallas & ingenij, Principis ut digno decantes carmine laudes, Qui magno Musas fovit amore pias. Tuque tuum veterem ne dedigneris amicum, Huc cum te forsan planta reversa feret. Ecquid adhuc memorio Neofanjî mentio mentum Insidet? ille, tuos inter, alumnus erat Cum quo̅dam Oenotrijs dudum detentus in oris Adventu ornabas docta Lycea tuo Ad vaga vernovij quae flumina struxit Apollo, Carpit ubus dulces Musa decora rosas. Tu mihi monstrabas aditus Hesico̅is ad arcem Obscuros, favit te duce Musa mibus. Sancta tibus faveant coelestis numina regnum, Atque tuum vigeat semper in orbe decus. T. Excell. Studiosiss. Melchior Neofanius.