Transkription

Lütkemann, Joachim: Diem. Obiit. Rarae. Pietatis. Ac. Doctrinae. Theologus Joachimus Lütkemannus, S.S. Th. D. Olim Professor & Ecclesiasta Rostochiensis: postea Abbas Coenobii Riddagshusiani ... : XV. Cal. Novembr. Anni MDCLV. ... / Indolescunt Amici Quos Reliquit Rostochii.
[Inhaltsverzeichnis]
|| [ID00001]

DIEM. OBIIT. RARAE. PIETATIS. AC. DOCTRINAE. THEOLOGUS JOACHIMUS LüTKEMANNUS, S. S. Th. D. Olim Professor & Ecclesiasta Rostochiensis: Postea Abbas Coenobii Riddagshusiani, & Consistorii Ducalis Assessor, item a concionibus aulicis primariis, ac Superattendens Ecclesiarum Brunsvico-Luneburgensium per Ducatum Gvelphicum Generalissimus.
[arrow up]

XV. CAL. NOVEMBR. ANNI M DCC LV.
[arrow up]

Inter Lacrymas, desideriaque omnium bonorum exsuperatis afflictionibus magnis.
[arrow up]

Indelcscunt AMICI QUOS RELIQUIT ROSTOCHII.
[arrow up]

VVOLFERBRTI, Typis JOHANNIS BISMARCI, ANNO M DCC LVI.
[arrow up]

|| [ID00002]

Honori supremo B. DOCTORIS JO ACHIMI LÜTKEMANNI, Theologi de Ecclesiâ CHRISTI, voce, literis, precibus, vitâ, optimè meriti, Compatris mei desideratissimi!
[arrow up]


HEu! qvibus indignum se reddidit impius Orbis, SANCTI dispereunt; & qui consideret illud, Siquisquam superest, vix est è millibus unus!
TE qvi noveruntsicut Tua cognita nobis, VIR dilecte DEO, Pietas, Sapientia, Zelus In visus, Crux & Patientia victrix, Corde dolent toto, tantam cecidisse columnam!
Tu nunc victor ovans, vim, fraudes, gaudia mundi, Ante Thronum DOMINI, rides, ô Serve fidelis; Et vocem gressusque Tuos pia corda seqvuntur: NecSobolem teneram Viduâ cum Matre relictam Brachia destituent coelestis Maxima PATRIS!
At Tibi, Contemptor Coeli, tibi, dedite terris, Mors JUSTI pretiosa DEO mera fulmina signat! Dolens ex animoscr. Hermannus Schuckman / Theol, D & Prof, Rostochii.
|| [ID00003]

Ad Theologum celeberrimum DN. JOACHIMUM LÜTKEMANNuM, Per sexennium qvondam in Academia Rostochiensi Collegam conjunctissimum, & Compatrem since- rè dilectum, nunc Beatissimum.
[arrow up]


POneve cum nuper meditatus sceptra Roseti Propitii legerem plurima signa Dei. Laus coelo! dixi, nullam Libitina Cupressum Sustulit, & nullo est Sanguine foedus apex. Exeo, qvod rarum est, scripto sine funere Rector Qvando sacrae Varnus secula PACIS agit, Siste tuos plausus, quis nescio, verberat aures: Eccedatur planctus maxima materies, LUTKMANNUS cecidit, terris celeberrima fama Ille Rosae decus & gloria magna Scholae. GROSMANNUM, AUGUSTI SAPIENTIS PRINCIPIS aura Fecerat, omne aptus culmen honoris erat. Nune MAGNUM LUTKMAMNE, Virum tefulgida coeli Tectatenenue: Coelosanctior hospes ovas. Qvi totiens fidei & candoris signa dedisti In memori nobis pectore semper cris. Honori supremo & amori veteri erga optimum qvondam Collegam quod debuit L. M. Q. nter occupationes plurimas app. Augustus Varenius, S. S. Theol. D. Hebraicorum & Catech. Christ, Prof, Publ.
|| [ID00004]

MAgna homines docuit, coelo majora docetur LÜTKMANNUS patriae gloria magna suae. A. Tscherningius.

In Funus LUTKMANNIANUM, Naenia Mi Jesu, Salva Nos Perimus.
[arrow up]


ODecus Eusebiae! Doctor praeclarus in Urbe Qui quondam Rosea, quique Professor eras. Post Superintendens, etiam super altior omnes, Brunopolitana sub Regione cluis; Tene subisse Nccem? sic VVolfenbytica fama Per litras, nostris auribtu haeusta, refert. Atque replet totam moestis ululatibus Urbem Hanc Roseam, lacrymas exprimit atque pias: Imprimis Matrum, memori sub pectore qvorum Oris fixa tui suavia verba latent: Qveis curas Animis, moesto qveis Corde dolores Saepius expuleras, pestiferumque metum Tene subisse Necem? multis qvi vincere seclis Nestora dignus er as Matusalemque Senem, Ob dotes Animi raras; Mentemque profundam; Doctrinam sanam; Mellispuumque Qvaesimulintereunt tecum, nec Dogmata sacra Amplius Os loqvitur; svavia verba silentum Heu dolor! hinc plorant tua fata citis sima Matres Conscriptique Patres aethera voce cient. Qvod qvoque facturos Proceres in Principis aula Esse scio, nunc qvorum pectora vulnus habes, Ob nimis heu subitos occasus Luminis hujus Tam clari vitâ salvicâque fide,
|| [ID00005]
Ab! Pater Orborum, LÜTKMANNI pigndra eures! Fac VVolfenbuti Numen ab Arce favens, Ut patrio merito, patrii qvae nominis haeres Cum Viduae Soboles praemia digna ferat. Condolentiae & ultimi honoris ergò Symmystae qvondam ac Fiatri suo in Christo conjunctissimo conditá à M. Johanne Steinio, Past. Nic. P. L. ac R. Minist. Seniore.

In Obitum Beati Theologi, D. JOACHIMI LÜTKEMANNI,
[arrow up]


ANGvelferbytum lacrymas pro carmine mittam, Mortua qvod facies LüTKMANIANA jacet: Ipse licet nostris pulsus sit moenibus olim, (Hinc tibi Megapolis gloria parva fuit.) Non tamen ex animis proscriptus; namqve minaces Iras non metuit, cor quod amore calet. Migrabat: stabat, plorabat sexus uterqve Ah Pater, ah Pastor dicere qvisqve vale! Plebs erat: Exanimem nunc AUGUSTISSIMUS HEROS Plangit, & amissum flet generosa Domus: Ah Pater, ah Pastor fugis heu! qvid mentibus aegris AEtherii motus mellea verba negas? Sed visum est DOMINO, cui eft Ecclesia curae Tradita cui soli nunc viduata domus. Nofter at exemtus Satanaeque hominumque furore Jam sine praegustu flumina sancta bibit. Ex anime dolensf. M. Theophilus Großgebaur / Minister ad D. Jacob.
|| [ID00006]

Vnser Lütkeman ist hin! Vnverhoftes Vnglücks Stim̅e Wie betrübftu unsern Sinn? Wie ver schlägt dein rauher Blast Vnsre Hoffnungs volle Mast In der Klippen enge Krümme?
Vnser Lückeman ist hin! Dem wir billig langes Leben / Ja erneuten Anbegin Seiner vorvergangnen Zeit / Wünscheten zu unsrer Freud’ Hat den Geist / Ach! aufgegeben!
Vnser Lütkeman ist hin; Vnsre Freud‘ ist auch gewesen: Ich bin nicht mehr der ich bin. Gtesi jhr Thränen / wie ihr thut / Daß man meines Vnmuths Muth Mog’ an Wang und Augen lesen.
Welchen ich wie ich ja solt Hab an Vaters statt geliebet; Der mir stets so wohl gewolt / Vnd mit aller Weißheit schmückt / Ist mir durch den Todt entrückt / Solt’ ich denn sein unbetrübet?
Rostock du erinnerst dich Noch des letzten letzens Thränen; Wie dein trewer Priester sich Durch sein Flehen / seine Lehr / Seinen Wandel / doch so sehr Pflag nach deiner Wolfahrt sehnen.
Frommer Fürste dessen Hand Braunschweigs fettes Land regieret / Dir für allen ist bekandt / In was ebner Lebens-Bahn / Dein getrewer Lütkemau / Seine Lehr und Lauff geführet.
Wem ist / bitt’ ich unbewust / Sein vergeistetes Gemüthe- Sein in GOtt verliebte Brust / Sein so arbeitseelger Fleiß / Seines frommen Wandels Preiß / Vnd sein Ruhm von GOttes Güte?
Er zwar hat den guten Lauff Seines Lebens nun vollendet / All sein Vnglück horet auff / Seine Sorgen / seine Noth / Seine Kranckheit / Schmertzen Todt / Hat in Jauchzen sich geendet.
Doch ist unsre Traurigkeit / Vngereimet nicht zu halten / Die wir tragen billich Leid / Vber seines Todes Fall: Hört man nicht des Hauses Knall / Wenn die starcken Balcken spalten?
Wer mit Tugend so geziert / Wer so lebet wie er gläubet / Wer da solchen Wandel führt / Wer’ ja würdig länger Zeit / Ja daß er der Ewigkeit Würd’ ohn sterben einverleibet.
Doch ist jhm die Todesquaal Nur der Eingang zu dem Leben / Vnd dem frohen Himmelssaal / GOTT / dem nichtes unbewust / Wird des Lückemans Verlust / Durch vermehrten Seegen heben.
Derowegen sey gegrüst Seelige Seel / und hoch erhaben / Derer grosser Lohn und Lust Nun dein GOtt und CHRIstus ist.
|| [ID00007]
Wohl dir! die du seelig bist / Wohl uns! die wir uns des laben.
Ruh immittels deine Ruh’ Du des edlen Geistes Hütte / Deine Aschen decke zu Sanfftes Erdreich / biß der Hall Der Posaun und Himmelsknall / Vns mit Freuden überschütte.
Vnd Ihr / die durch seinen Todt / Wittw’ und Wäysen solchen Nahmen Uberkommen / hofft auff GOTT: Er der rechtes Urtheil richt / Wird verlassen nimmer nicht / Des Gerechten frommen Saamen. Also klagte aus hochbetrübtem Gemühte über das selige Ableben seines in GOtt hochgeehrten H. Vaters Hermannus Becker / Rost.

Lacrymae.
[arrow up]


MIPater, Exclamo merito, dum fata subisti, OLÜTKMANNE Dei, Currus Equesque Gregis, Non secus ac quondam, Coelo subvectus Elias Cum fuit, Elisa talia vota dedit. Tu peregrinantem patrio me amplexus amore Juvasti auxilio Consilioque dato. Signaque multa tui, Patrique mihique faventis Exhibuisti animi, dum tua tecta colo.
|| [ID00008]
Pectore quod memori non excidet antè, refluxum Quam Varnus vitreis exhibiturus aquis. Intetea tua fata gemo, Viduaeque relictae Lugeo fortunam, compatiorque Lari. Qui pater orborum rebus succurrat egenis, Atque suâ solidet vulnera facta, manu. ergòfusae superin speratum funum Viri incomparabilis DN. JO ACHIMI LüTKMANNI, S. S. Theol. Doct. ac Superintendentis Eccl. Bruns. Generalissimi, Abbatis Coenobii Riddagshusiani Gravissimi, Patris, Patroni, ac Fauteris sui desideratissimi â Valentino Steinio, Rostochiensi.


XML: http://diglib.hab.de/drucke/g-162-4f-helmst-6s/tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/rules/styles/projekte/oberhofprediger/tei-transcript.xsl