Nr. 67
Andreas Karlstadts Sermon am Lichtmess-Tag
1518, 2. Februar

‖ [119] D'ominus' Andr'eas' Carolstads Sermon am Lichtmeß-Tag1.↑

A'nno' 1518 zu Wittenberg gehalten/ ex M'anu' S'crip'to.↑

Iustus Simeon2 amplexus est Christum et confessus est, ipsum esse lumen gentium, et gloriam plebis suae3; quae sola est sententiaa, in qua quis gloriari potest, iuxta Hieremiam: Non glorietur sapiens in sapientia sua, nec fortis in fortitudine sua, nec dives in divitiis suis; Sed in hoc glorietur, si gloriari vult, scire et intelligere me, quod ego sum Dominus, qui facio mirabiliab, iudicium et iustititiam in terra4: Quam sententiam Apostolus repetit dicens: ex ipso vos autem ‖ [120] estis in Christo Iesu, qui factus est nobis sapientia a Deo, et Iustitia, et Redemptio, ut quemadmodum scriptum est, qui gloriatur, in Domino glorietur5. Quae potest esse maior Sapientia6, quae maior Pax et tranquillitas, quam hoc scire, quod nemo ex operibus salvatur, ut ne quis glorietur?7 Praeterea ipse Christus pax nostra8, qui evangelizavit pacem vobis, qui longe fuistis, et pacem eis, qui prope sunt, quoniam per ipsum habemus accessum in uno spiritu ad Patrem.9 Confessus est, Christum esse lumen gentium, qui revelaret gentibus10 veritatem. Omnis homo mendax11 est, Deus autem verax12: Sine illo lumine, quod est Christus13, quemcunque ignorant, blasphemant, qualiacunque autem norunt naturaliter, in his tanquam muta animalia corrumpuntur. Omnes enim eramus tenebrae, facti au‖[121]tem sumus lux in Domino14, probantes, quae sit voluntas Domini15: Ipse solus est, qui docet omnem veritatem16, sine ipso enim in veritate nullam unitatem salubriter cognoscimus. Meta17 itaque est, quod Christus est pax nostra18, per quem habemus accessum ad Patrem in eius Spiritu19. Simeon venit ad templum et amplectebatur ipsam pacem suis ulnis20, confitebatur quoque, omnem gloriam electae plebis in Christo et per Christum esse, cum se petit dimitti in pace21. Sed advertendus est Christi sermo; qui dicit: Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis22, relinquit pacem inter adversantes, inter inimicitias, et talem, in qua debemus dicere: Dimitte nobis debita nostra23: In qua condelectamur legi Dei iuxta interiorem hominem24; Sed illa pax non est plena, quia video aliam legem in ‖ [122] membris meis repugnantem legi mentis meae25. Habemus carnem repugnantem Spiritui26: Itaque in pace nostra intra nos est assidua pugna; unusquisque tentatur a concupiscentia sua abstractus et illectus: Deinde concupiscentia cum concipit, parit peccatum, et peccatum cum perfectum fuerit, parit mortem27. Repugnat diabolus, qui tanquam rugiens leo circuit, quaerens, quem devoret28. Pax nostra in nocte est, in qua catuli leonum rugientes quaerunt escam sibi29. Tentat etiam mundus honoribus, qui vult, nos magnos reputari in cordibus hominum. Haec nostra pax est: . Quare idem Lucas, qui iustitiam Simeonis32 testatur, postea scribit verbum Christi: Si feceritis omnia, quae praecepta sunt vobis, dicite, quod servi inutiles sumus33. Ergo pacifici in vulgo / quia si fecerimus pacem iuxta Domini praeceptum, inutiles sumus. ; Cum sitis ipsi mali et nostis bona data dare filiis vestris; quando magis pater vester coelestis34, qui diceret patrem eorum, nisi essent boni et iusti. . Cum sedet Rex in solio suo, quis gloriabitur35? Septies in die cadit iustus36; Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus supponit manum37. Non est iustus in terra, qui benefaciat, et non peccet38. ‖ [124] Non est homo39, qui non peccabit. Nonne dicit Hieremias: Scio quod non est in homine via eius; Corripe me, Domine, verumtamenc in iudicio et non furore40. In quantum igitur ea habemus, quae Deus per Christum nobis operatur, beati et iusti vocamur. Christus enim dixit Petro: Beatus es, Simon Bariona, quia caro et sanguis non revelavit tibi41; Cum autem Petrus non saperet ea, quae Dei sunt, sed quae hominum, dixit ei Christus: Vade post me, Satana, scandalum mihi42.

Conclusiones.↑

Ex praemissis collige, quod iustus Simeon in lumine gentium et gloriae electae plebis petiit se dimitti in pace, qui iam erat in pace, cui iam Christus pacem dederat43; Sed eam pacem, quae anxietatibus, tribulationibus et persecutionibus tentatur, insultatur, mo‖[125]lestatur, et unicum hoc, per quod quilibet iustus pacificus necessario petit se dimitti ad plenam et perfectam, ubi in pace disturbari non posset, nec alia sapere, quam quae Dei sunt, ubi Deus est omnia in omnibus44: Quod nobis concedere dignetur Christus, qui est unicum lumen illuminans45, a quo omnia lumina illuminata.

---

---