FORMVLAE PVERILIVM COLloquiorum. Sebald heyden authore. Transkribiert durch Sebastian Rosenberger

➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

FORMVLAE PVERILIVM COLloquiorum. Sebald heyden authore.

[[66]]

FORMVLAE PVERILIVM COLloquiorum. Sebald heyden authore.

SALVTATIO Matutina. Dialogus I.

Andreas, Balthasar.
A Bonus dies
Ein guter tag
B Deo gratia.
Gott sei danck
A Opto tibi bonum diem
Jch wünsch dir einen gu[o]ten tag
B Talem & tibi precor.
Jch beut dir auch so vil
A Bene sit tibi hoc die
Dir soll an dem tag wol sein
B Nec tibi male sit
Es soll dir nit übel sein

SALVTATIO Meridiana. Dialogus. II.

Blasius, Clemens.
B Salue Clemens
Sei gegrüßt Clemens
C Salue & tu
Sei du auch gegrüßt
B Salue plurimum
Du sei seer gegrüßt
C Et tu tantundem salue
Vnd du auch so seer
B Saluus sis tu
Du sei gegrüßt
C Tu quoque salue
Sei du auch gegrüßt
B Salutem tibi precor
Jch wünsch dir heyl
C Eandem & tibi opto
Dasselb wünsch ich dir auch
B Salute te impertior
Jch geb dir heyl
C Et ego quoque te
Vnd ich dir auch
B Iubeo te saluere
Jch sag dir heyl
C Te quoque ego
Vnd ich dir auch

SALVTATIO Vespertina. Dialogus. III.

[[67]]
Carolus Demetrius
C Bonus uesper
Ein gu[o]ter abent
D Gratia Deo
Danck sei Gott
C Bonum serum, no sero,
Ein gu[o]ter abent
D Laus creatori
Dem schöpffer sei lob
C Hic uesper felix sit tibi
Der abent sei dir glückselig
D Nec tibi infelix sit
Er sei dir auch nit vnglückselig

SVB primam facem noctis. Dialogus IIII.

Detius, Eustachius
D Sit tibi haec nox felix
Dir sei die nacht glückselig
E Et tibi fausta haex sit
Sie sei dir auch glückselig
D Faustam degas noctem
Hab dir ein gu[o]te nacht
E Tu quoque non infaustam
Vnd dir auch keyn böse
D Nox isthaec uobis comodet
Die nacht sei euch gu[o]t
E Et tibi non incomodet
Sie sei dir auch nit böß

DUM itur Cubitum Dialogus V.

Felix, Gaspar.
F Quotta est hora
Vmb welche stund ist es
G Sonuit tertiam
Es hat drei geschlagen
F Eundum est cubitum
Man soll schlafen geen
G Non dormiturio
Mich schlaffert nit
F At ego oppido
Mich aber gar seer
G Tu eas cubitum
Gehe du schlaffen
F Quid tu autem ages
Vuas wiltu aber thu[o]n
G Legam ulterius
Jch wil weiter lesen
[[68]]
F Malo quiescere
Jch wil lieber ru[o]gen
G Facesse hinc Endimion
So gee hin du Endimion
F Haud te impediucro
Jch will dich nit irren

DUM REDITVR CVBITV. Dialogus VI.

Gabriel. Henricus.
G Heus expergiscere
Hörstu wach auff
H Sine ut dormiam
Laß mich schlaffen
G Surgendo tempus est
Die zeit ist auff zu steen
H Nondum diluxit
Es ist noch nit tag worden
G Aperi oculos
Thu[o] die augen auff
H Adhuc graua[n]tur somno
Sie sein mir noch vol schlafs
G Es glire somnolentior
Du schlaffest mer dann ein ratz
H Rogo ne sis molestus
Lieber laß mich zu ru[o]w
G Non pudet te asine
Du esel, schampstu dich nit
H Cuius me pudeat
Vues solt ich mich schämen
G In multa[m] luce[m] stertere
Zu schlaffen an den helle[n] tag
H Quottam horam sonuit
Vuieuil hat es geschlagen
G Iam imminet prima
Es würt ietzt eins schlagen
H Adhuc parum dormiam
Jch wil noch ein kleyns schläfflin thu[o]n
G Quin surgis piger
Fauler wilt nit auff steen
H Quomodo tam cito
Vuarumb so bald
G Mox suste te excitauero
Mit einem kolben wil ich dich bald auff wecken
H Iam surgo, parce precor
Jetz stee ich auff, ich bitt verschon
[[69]]

DVM ITVR AD SCHOLAM, DIALOgus VII.

Hanno. Iohannes.
H Heu quid facimus?
O wee was thu[o]n wir?
I Cur sic uociferas?
Vuas schreiestu also?
H Nimis diu dormiui
Jch hab zulang geschlaffen
I Quid ita? Quid times?
Vuie also? Vuas fürchstu ?
H Tempus iustum transijt
Die recht zeit ist hyn
I Quod tempus dicis?
Vuelche zeit meynstu ?
H Horam primam
die erste stund
I Tu certe falleris
du irrest dich
H Tamen audiui
Hab ich es doch gehört
I Non recte audisti
Du hast nit recht gehört
H Quottam tu audisti?
Vuelche hastu gehört?
I Audiui ultimam
Jch hab den garauß gehört
H Quotta ea est?
Vuie vil ist das?
I Duodecim
zwölffe
H Vtinam uerum sit
O das es war were
I Non est quod dubites
da hab keynen zweiffel an
H Oppido laetor
Jch frew mich seer

INTER eundum in Scholam. Dialogus VIII,

Iodocus, Kilianus.
I Heus heus mane
Hörstu stehe still
K Quid uis? cur maneam?
Vuas wiltu , warumb soll ich stohn?
I Est quod tecu[m] loquar
Jch hab etwas mit dir zerede[n]
K Modo non uacat
Jch hab ietzund nit die weil
I Tantillum perneges?
Vuilt mir ein solichs versage[n]?
[[70]]
K Mitte me modo
Laß mich itzundt geen
I Non te dimittam
Jch wil dich nit geen lassen
K Enecas me furcifer
Du bub du machst mich schier toll
I Tantum uerbum audi
hör nurr ein wort
K Ecquid mea refert?
Gehet das auch mich an?
I Permulutm scilicet
Ja eben vil
K Quid negotij est? dic
Vuas ists ? sag an
I Dicam, modo des fidem
Jch wils sagen, doch verheyß mir vor
K Quam fidem darem?
Vuas solt ich dir verhaysse[n]?
I Te non fore iniudum
Das du mir nit vntrew wöllest sein
K Do fidem, fidus ero
Se hin ich will dir trew sein
I Adbibe huc aurem
Halt das ohr her
K Quid aurem? clare dic
Vuas ohr? sag es laut
I Arcana res est
Es ist ein heymlich sach
K Tamen soli sumus
Seind wir doch alleyn
I Clare non dicam
Jch wils nit laut sagen
K Ludificaris nunc me
Du spotst nur meyn
I Id est, quod uolui
Eben das wolt ich
K Haud impune hoc feres
Es soll dir nicht geschenckt werden

INTER DISCENDVM IN SCHOLA. Dialogus IX.

Kilianus, Lampertus
K Heus tu, huc sede
Hörstu , setz dich hie her
L Quid istic facerem?
Vuas solt ich daselbst thu[n]n?
K Discamus simul
wir wöllen miteinander lernen
[[71]]
L Rem gratam offers
Diß ist mir angenem
K Alter alterum doceat
Einer soll den andern leren
L Perlubens pareo
Jch volg gar gern
K Quid nam tu discis
Vuas lernestu
L Disco legere
Jch lerne lesen
K Vbi nunc legis
Vuas lisestu ietzundt
L In hoc folio
An disem blat
K Scis lectionem
Kanstu die lection
L Non admodum prompte
Nit seer wol
K Quoties recitasti
Vuie offt hastu auffgesagt
L Semel
i.
Bis
ij.
Ter
iij.
Quater
iiij:
Recitaui
K Cui nam recitasti
Vuem hastu auff gesagt
L Rectori scholae
Dem schu[o]lmeyster
K Si quid nescis, roga
Vuas du nit kanst, das frag
L Quid hoc legam
Vuie soll ich das lesen
K Collige literas
Bu[o]chstab es
L Tu me obserua
merck du mir drauff
K Vt haesitas lingua
Vuie stamlest du also
L Sic assuctus sum
Jch hab es also gewont
K Desuesce rursus
Entween dich des wider
L Pergam legere
Jch wil weiter lesen
K Iam uerba praecipitas
Jetzundt eilstu zu seer
L Tu melius doce
Lere mich es besser
K Sic distincte legas
Also vnderscheydlich soltu lese[n]
L Tam clare haud queo
Jch kans nit so deutlich
K Vsu addisce
Durch übung lerne es
[[72]]
L Tentabo quid poßim
Jch wil versu[o]chen was ich kann

DE CAVENDIS IN SCHOLA CORIcæis. Dialogus. X.

Lucas, Marcus.
L Cur tu sic mußas
Vuie bistu so still
M Non audeo loqui
Jch darff nit reden
L Quis te prohibuit
Vuer hat es dir verbotten
M Præceptor noster
Vnser schu[o]lmeyster
L Tamen is non adest
Jst er doch nit entgegen
M At coricæi adsunt
Es seint aber die vffmercker da
L Quos coricæos dicis
Vuer seindt die vffmercker
M Qui clanculum nos signant
Die vns heymlich anschreiben
L Nullum ex his nosti
Kenstu keynen auß ihn
M Qui ego noscerem
Vuie solt ich sie kennen
L Tam caute rem agunt
Halten sie sich so heymlich
M Ea est illis astutia
Sie seindt so listig
L Tu loquere latine
Red du Latinisch
M Quàm uellem, si scire
Vuie gern ich wolt, so ichs kündt
L At sic addisces citius
Du wirsts aber also ee lernen
M Hac spe dulcescit ferula
Diß macht das ich streichens nit acht

DE FERVLA DIOALOGVS. XI.

M Quis hic ciulat
Vuer greint da
N Ego sum miser
Jch armer bin es
M Quo pacto miser es
Vuarumb bistu arm
N Virgis cæsus sum
Jch bin gestrichen worden
[[73]]
M Quid commeruisti?
Vuas hastu verschuldt?
N Nihil didiceram
Jch hett nichts gelernt
M Merito caesus es
Man[n] hat dich billich gestrichen
N Etiam tu me ludis?
Spottest du mir auch?
M Cur autem non didiceras
Varumb lernetstu aber nicht?
N Post hac ero cautior
Jch wil fürtan empsiger sein

DE IENTACVLO. DIALOGUS XII.

Næuius. Osualdus.
N Quo tu nunc abis?
Vuo gehst du ietzundt hyn?
O Domum me confero
Jch gehe heym
N Quid domi ages?
Vuas wiltu daheym thu[o]n?
O Sumam ientaculum
Jch wil die frü suppen essen
N Qua nam iturus es?
Vuelchen weg wiltu geen?
O Hac per forum
Da über den marckt
N Comitabor te
Jch wil dir das geleyt geben
O Nihil opus est
Es ist on not
N Auersaris me?
verachtest du mich?
O Non, sed parco tibi
Neyn, sonder ich schon dein
N Nihil est quod agam
Jch hab sunst nichts zuthu[o]n
O Lubens te accipio
Jch nim dich gern an

DE reditu à ientaculo, Dialogus. XIII.

Onophrius, Paulus.
O Vnde nobis redis?
Vuannen kumpstu her?
P A ientaculo
von der früsuppen
O Vbi ientasti?
wa hastu zu morgen gessen?
P Rogas? domi meæ
Fragstu ? daheym in meim hauß
[[74]]
O Quid ientasti?
Vuas hastu gessen?
P Panem iurulentum
Ein brot in einer suppen
O Quis tecum ientauit?
Vuer hat mit dir gessen?
P Tota familia
das gantz haußgesind
O Nihil mihi adfers?
Bringstu mir nichts?
P Quid adferrem tibi?
Vuas solt ich dir bringen?
O Frustum panis
Ein stuck brodt
P Panem quidem habeo
Brot hab ich ia wol
O Cedo mihi partem
Gib mir auch ein theyl
P Accipe dimidium
Hab dirs halb
O Ago tibi gratias
Jch sag dir danck
P Non age, sed refer
Nit sag, sonder gib danck
O Non est vnde referam
Jch hab nichts wider zu[o] kere[n]
P Non semper egebis
Du wirst nit alzeit ma[n]gel habe[n]
O Gratum me reperies
Du solt mich danckbar finde[n]

Dialogus xiiij.

Petrus, Quirinus.
P Para mihi hanc pennam
Temperier mir die feder
Q Est tibi cultellus?
Hastu ein messerlin?
P Est, sed ualde hæbes.
Ja, es ist aber gar nit scharpff
Q Acutiorem adfer
Bring her ein scherffers
P Vbi accipiam?
Vuo soll ichs nemen?
Q Vtendum expete
Entlehn es
P Adfero, utere
Jch bring es, brauch du es
Q Vis crassam, antenuem?
wilt die klein oder grob
P Mediam uolo
Jch wils mittelmessig
Q Da atramentum
Gib dinten her
P En atramentarium
Schaw da das dinten faß
[[75]]
Q Da quoque papirum
Gib mir auch papyr
P Et hæc in promptu est
Das ist auch schon da
Q Papyrus perfluit
Das papyr schlegt durch
P Non habeo aliam
Jch hab keyn anders
Q Quid uis ut scribam
Vuas wiltu das ich schreib
P præscribe literas
schreib mir ein ABC für
Q Tu imitaberis
Vuiltu es nach schreiben
P Ita, in hoc peto
Ja, darumb beger ichs
Q Sæpe exscribe
Du schreib es offt ab
P Faciam ut iubes
Jch will thu[o]n wie du heyssesst

INTER REDEVNDVM A SCHOLA Dialogus XV.

Quintius, Rudolphus.
Q Vt tecum agitur
Vuie geet es dir
R Bene mecum agitur
Es geet mir wol
Q Id lubens audio
Das hör ich gern
R Gratiam habeo
Jch danck dir
Q Vbi iam fuisti
Vua bistu ietzund gewesen
R In ludo literario
Jn der schu[o]l
Q Quorsum sic properas
Vua eilestu also hin
R Domum uersus
Heym werts
Q Quid domi ages
Vuas wiltu daheym thu[o]n
R Adornabo mensam
Jch will den tisch richten
Q Tam mane prandes
Jssestu das mittag mal so frü
R Obsequor parenti
Jch thu[o] wie mich der vater heyßt
Q Facis ut te decet
Du thu[o]st wie dir gezimpt
R Abeo, tu uale
Jch gee dahin, sei gesegnet
Q Et tu quoque uale
Sei du auch gesegnet
[[76]]

DVN INSTRVITVR MENSA. DIALOgus. XVI.

Remgius, Sebaldus.
R Puer ubi es
Junger wa bistu
S Adsum, quid me uis
Da bin ich, Vuas wiltu mein
R Insterne mensam
Bereyd den tisch
S Est tempus prandio
Jst essenszeit
R Est, quando sic libet
Ja, weil es mir also gefelt
S Recte curabitur
Jch will ihm recht thu[o]n
R Porrige cultros
Lang die messer her
S In promptu sunt
Sie seindt schon da
R Da mappas manuarias
Thü die handtüchlin her
S Et istæ adsunt
Die seindt auch schon da
R Adpone salinum
Setz das saltzfaß auff
S Prius sale implebo
Jch wils vor mit saltz füllen
R Elue calices
wesch die trinck geschirr
S Dudum laui
Jch habs vor langst geweschen
R Adfer orbes
Bring die teller
S Inscamno iacent
Sie ligen auff dem banck
R Et corbem cocleariam
Auch den löffel korb
S E paxillo pendet
Er hangt am nagel
R Apta circulum
Stell den schüsselring
S Nunquid aliud uis
Vuas wiltu meer
R Nunc mores discas
Jetzundt soltu zucht lernen
S Quos mores discam
was solt ich für zucht lernen
R Quos in me[n]sa serues
Die du am tisch brauche[n] solt
S Rogo me doceas
Jch bitt dich leer mich
R Perlubens hoc faciam
Das will ich gern thu[o]n
[[77]]
S Ego auscultabo
Jch will fleissig dar auff mercken
R Ne me interpella
Red mir nichts darzwischen
S Haud uerbum faciam
Jch will keyn wort reden
R Primo ungues purga
Erstlich reynig die negel
Hinc manus laua
Darnach wäsch die hend
Mox Deo benedicas
Als dan[n] sprich das Benedicite.
DEVS pater noster cœlestis benedicat nobis filijs suis, & his quæ iam sumus sumpturi, per Christum Jesum dominum nostrum, Amen.
Post decenter accumbe
darnach setz dich fein züchtig nider.
Cibos carpe digitis
die speiß greiff mit den fingern an
Nec conde uola
Nit faß in die faust
Primus ne esto esu
Nit sei der erst mit essen
Nec primus bibe
Trinck auch nit zum ersten
Cubito ne te fulcias
Nit steur dich vff die elenbogen
Erectus sede
sitz auffrichtig
Nec pandas brachia
Vnd spreyt die arm nit auß
Non bibe auide
Nit trinck begirlich
Nec manae auide
Auch kew nit geitzig
Proximate cape
Nim das nechst vor dir
In orbe ne morare
Saum dich nit vff dem teller
Alios ne inspicito
Gine ander leut nit an
Bibiturus os terge
wisch den mundt wenn du trincken wilt
Non manu, sed mappula
Nit mit der handt, sonder mit dem tu[o]ch [[78]]
Morsa ne redintinge
das gebissen tunck nit wider ein
Ne linge digitos
Leck nit an den fingern
Nec ossa rode
Nag auch keyn beyn
Quæque scinde cultro
Ein iedes schneid mit dem messer
Os non perungas
Beschmir den mundt nicht
Digitos sæpe terge
Die finger trückne offt
Nares ne fode
Nit steur in der nasen
Non rogatus tace
Schweig weil man[n] dich nit fragt
Quod satis est ede
Jß souil du magst
Cum satur es surge
wan[n] du gnu[o]g hast so stee vff
Rursus laua manus
wesch die hend wider
Mensalia tolle
Heb das tisch gered auff
Deo gratias age
Sag Gott dem herren danck
Qui nos creauit, redemit & pauit, huic gratias agimus sempiternas, per Jesum Christum dominum nostru[m].

A PRANDIO REDEVNTIVM IN SCHOlam, Dialogus XVII.

Simon, Titus.
S Quid geris in sinu?
Vuas tregstu im bu[o]sem?
T Merendam meam
Mein vesper zeren
S Ego nihil attuli
Jch hab nichts bracht
T Quid autem edes?
Vuas wirstu essen?
S Emam mihi panem
Jch wil mir brodt kauffen
T Habes pecuniam
Hastu gelt
S Obulum habeo
Jch hab einen heller
T Quis tibi hunc dedit
Vuer hat dir den geben
S Pater meus dedit
Mein vatter hat mir jn gebe[n]
[[79]]
T Pium habes patrem
Du hast ein gütigen vatter
S Qualem tu habes
Vuas hastu für einen
T Admodum durum
Ein seer herten
S In rem tuam est
Es ist dein nutz
T Mallem alium
Jch hett lieber einen andern
S Stulte loqueris
Du redst nerrisch
T Sic mihi excidit
Es ist mir also herauß gefaren
S Perires licetia
Du verdür???st durch nachlessigkeyt

IN SCHOLA LVDENTIVM. DIALOgus. XVIII.

Thimoteus, Vitus.
T Væ nobis Vite
O wee vns
V Quid est? quid tremis
Vuas ists ? warumb zitterstu
T Ego & tu perimus
Es wirt mir vnd dir übel geen
V Quid ita? qua de causa
Vuie also? auß was vrsach?
T Præceptor uenit
Der schu[o]lmeyster kumpt
V Quid ex te audio
Ey was hör ich von dir?
T Vae nostris natibus
O wee vnsern ärsen
V Vbi is est obsecro?
Ey lieber, wa ist er dann?
T Per gradus ascendit.
Er geet die stegen herauff
V Quis id ait? quis uidit?
Vuer sagt das? Vuer hat yn gesehen?
T Ego met inquam uidi
Jch sag dir, ich hab yn gesehe[n]
V Vidit ne nos ludere?
Hat er vns sehen spilen?
T Id est quod timeo
Eben dasselb förcht ich
V Quid ergo agemus?
Vuas wöllen wir dann thu[o]n?
T Amoue orbiculos
Thu[o] das redlin hinweg
V Recte admones
Du manest mich recht
[[80]]
T Explicemus libros
Vuir wöllen die bücher vff thu[o]n
V Certe astutus es
Du bist warlich listig
T Sic arbitrabitur nos discere
Also würt er meynen wir lernen

DE MISSIONE A LITERIS. DIALOgus XIX.

Vlysses, Xanthus.
V Jo gaudete sodales
Ja frewet euch yr gesellen
X Quid est q[uo]d sic gestis?
was ist das du also frolockst
V Sunt nobis feriæ
Vuir haben ein urlaub
X Quas dicis ferias?
Vuas für ein vrlaub?
V Ocium à literis
Müssigkeyt von lernen
X Quando ociabimur?
wan[n] werden wir feir habe[n]?
V Hodie à prandio
Heut nach mittag
X Ergo ludemus
So wöllen wir spilen
V Quid nam ludemus?
Vuas wöllen wir spilen?
X Ludemus globulis
Vuir wöllen klückern
V Ludus puerilis est
Diß ist ein kinder spil
X Quem tu ludum malles
welchs spil woltestu lieber
V Decertemus saltu
Vuir wöllen in die wett springe[n]
X Hunc ludum odi
Dem spil bin ich feindt
V Qua nam causa?
Auß was vrsach?
X Quia pedes lassat
Es macht müde beyn
V An non pudet te?
Schempstu dich nit
X Cuius me puderet?
Vues solt ich mich schemen?
V Quòd tam piger es
das du so faul bist
X Certe piger non sum
Vuarlich ich bin nit faul
V Quin ergo saltabis?
So wirstu freilich springen
[[81]]
X Caue ne prouoces
Schaw forder mich nit auff
V Imo te adiuro
Ja ich beschwer dich auch
X Videbis quid poßim
Vuirst sehen was ich kan

LITIGANTIVM de sessione. Dialogus xx,

X, Y.
X Apage te hinc
Heb dich da weg
Y Satis imperiose
Sich gewaltig gnu[o]g
X Hic mihi locus est
Da ist mein statt
Y Atqui ego nego
Jch sag neyn darzu[o]
X Prior hic sedi
Jch bin ee da gesessen
Y Cur autem surrexisti
warumb stundestu dan auff
X Negocium fuit
Jch hab zu schaffen gehabt
Y Quid signi posuisti
Vua mit hastu locum gelegt
X Non uides librum
Sihestu nit das bu[o]ch
Y Liber iste hic iacet
Dein bu[o]ch ligt dorte
X At tu semouisti
Du hast mir es weg geruckt
Y Id factum pernego
das gesteh ich nit
X Quid tandem cedes
Vuirstu nit schier weichen
Y Tu me ui extrudes
Vuiltu mich mit gewalt weg stossen >
X Nisi uolens cesseris
wo du nit gern weichen wilt
Y Hoc dica[m] magistro
das will ich dem magister sage[n]
X Susque deque fero
Jch frag gar nichts darnach

INVITANTIVM se inuice (m). Dialogus XXI.

Y, Z.
Y Cras ad me ueni
Kom morgen zu[o] mir
Z Metuo ut possim
Jch förcht ich kann es nit
Y Cur non possis
Vuarumb kanstu es nit
Z Domi manendum est
Jch mu[o]ß daheym bleiben
[[82]]
Y Quid negotis est?
Vuas hastu zuthu[o]n ?
Z Oportet scribere
Jch mu[o]ß schreiben
Y Scribito cras
Schreib morgen
Z Nihil polliceor
Jch verheyß nichts
Y Sic colis socium?
Haltestu also dein gesellen?
Z Culpa non est mea
Die schuldt ist nit mein
Y Posses si uelles
Du möchst wol so du wölst
Z Vellem si possem
Jch wolt gern wa ich möcht

DE STVDIO INTERROGANTIVM. Dialogus XXII.

Abraham, Britius.
A Quid a cæna facis?
was thu[o]stu nach de[m] abentmal?
B Cupis hoc scire?
Vuiltu das wissen?
A Jdeo sciscitor
Darumb frag ich
B Post cibum deambulo
Jch spacier nach dem essen
A Quid postea agis?
Vuas thu[o]st darnach?
B Audita repeto
Jch betracht wider was ich hab gehört
A Quomodo hoc facias?
Vuie thu[o]stu das?
B Sæpe relegendo
Mit offt überlesen
A Quid si q[uo]d excidit?
wie wan[n] du etwas v[er]gesse[n] hast?
B Disco postridie
Jch lerns den nechste[n] tag darnach

DE ABSENTIA A SCHOLA, DIALOgus XXIII.

Benedictus, Christopherus.
B Vbi heri fueras?
Vua werestu nechten?
C Quo nam tempore?
Vmb wölche zeit?
B Statim à prandio
Als bald nach dem essen
C Domi laui
Jch hab daheym gebadt
[[83]]
B Quàm diu lauisti?
Vuie lang hastu gebadt?
C Totam ferme horam.
Schier ein gantze stund.
B Quis tecum lauit?
Vuer hat mit dir gebadt?
C Parentes mei
Mein ältern
B Lotus quid feceras?
Vuas thest nach dem bad?
C Siccabam capillos
Jch trücknet mein har
B Cur no[n] ibas in schola[m]?
Waru[m]b gie[n]gst nit in die schu[o]l?
C Pater prohibuerat
Der vater verbot mir das
B Cur prohibuerat?
Vuarumb verbot er dir es?
C Nam caput madebat
Mir was das haupt naß
B Dilicatus puer es
Du bist ein zartes kindt

MVTVO GRATVLANTIVM SIBI. Dialogus XXIIII.

Cirillius, Donatus.
C Vnde iam prorepis?
Vuannen krechstu ietzund herfür?
D E doma mea
Auß meinem hauß
C Diu te non uideram
Jch hab dich lang nit gesehen
D Et ego te diutius
Vnd ich dich noch lenger
C Valuisti ne bene?
Bistu gesundt gewesen?
D Optime ualui
Jch hab mich seer wol gehabt
C Aedepol gaudeo
Vuarlich ich frew mich
D Vt tu autem uales?
Vuie gehebstu dich aber?
C Admodum bene
Seer wol
D Et ipsum gaudeo
Jch frew mich des auch

AGNOSCENTIVM SESE MVTVO DIAlogus xxv.

Simon, Petrus.
S Quod tibi nomen est?
Vuie heysstestu ?
[[84]]
P Mihi nomen est Petro
Jch heys Petrus
S Qui sis non noui
Jch ken[n] dich nit wer du bist
P Non me nouisti?
Kennestu mich nit?
S No[n] nege[m] si nouerim
Jch leugnet nit so ich dich ken[n]t
P Oblitus ne es mei?
Hastu dan[n] mein vergessen?
S Ante nunquam te uidi
Jch hab dich vor nie gesehen
P At tandem agnosces
Du wirst mich freilich ken[n]en
S Sanus hercle non es
Du bist warlich nit witzig
P Ego ne, an tu hallucinaris
Bin ich nerrisch oder du
S Vbi te nouissem?
wa solt ich dich erken[n]t haben
P In ludo leiterario
Jn der schu[o]l
S Fuisti condiscipulus?
Bistu mein schu[o]l gesel gewest
P Ita, ferè biennium
Ja, fast schier zwey iar
S Sine, mecum recolam
Halt laß mich besinnen
P Agnosce cicatricem
Schaw dise masen an
S Hanc tibi incusseram
Jch hab dir die geschlagen
P Cum theca pennaria
Mit einem schreibzeug
S De cicatrice te noui
An der masen ken[n] ich dich
P Vides quòd non insaniam
Sihestu das ich nit dorecht bin
S De forma non nouissem
Jch hett dich an der gestalt nit ken[n]t

LITIGANTIVM DE RE ABLATA Dialogus XXVI.

Petronius, Theodorus.
P Redde quod meum est
Gib mir was mein ist
T Quid uis reddam
Vuas soll ich dir geben
P Quod surripuisti
Das du mir genommen hast
[[85]]
T Nihil tibi surripui
Jch hab dir nichts genommen
P Aufer cauillum
Hör auff des gespöts
T Non equidem cauillor
Jch spot gar nicht
P Quin reddis tandem?
Vuen[n] > gibstu mir es dan[n]?
T Nihil hercle sumpsi
Jch hab dir warlich nichts genommen
P Ostende huc manus
laß sehen die hend
T Hem ostendo, eccas
Jch zeyg sie, sihe da seins
P Quid abstulisti?
Vuas hastu mir genommen
T Equidem nihil abstuli
Jch hab dir eygentlich nichts genommen
P Excute manicam
Schüttel auß den ärmel
T Tuo arbitratu
Nach all deinem willen
P Inter uestes habes
Du hast es vnder dem kleyde
T Tenta qua lubet
Besu[o]ch mich wa du wilt
P Noui sycophantias
Jch ken[n] dein falscheyt wol
T Pergus molestus esse?
Vuiltu noch nit auffhören?
P Ablatu[m] restitue
Gib wider was du genomme[n] hast
T Furti me adligas?
zeihestu mich des diebstals?
P Non furti sed fraudis
Nit diebstals, sonder betrugs
T Vlciscar hanc iniuriam
Jch wil dise vnbill rechen
P Et ego te ulciscar
Jch wil an dir auch rechen

PRODEVNTIVM IN FVNVS, DIALOgus XXVII.

Thomas, Georgus.
T Ades dum Georgi
Kum her Georg
G Quid est cur me uocas?
Vuarzu[o] ru[o]ffstu mir?
T Est quod te uolo
Jch bedarff dein
[[86]]
G Dictum puta
Acht ich weyß es schon
T Quid censes me uel????
Vuas meynstu das ich will?
G Vt tecum ludam
Das ich mit dir spil
T Tota erras uia
Du irrest gantz und gar
G Quid igitur est?
Vuas ist es dan[n]?
T Tu uaticinare
Rath du zu[o]
G Nescio uaticinari
Jch kan nit rathen
T In funus prodibimus
Vuir werden dan[n] mit einer leich geen
G Quod funus dicis?
Vuas ist das für ein leich?
T Quod sit nescio
Jch weyß nit wer es ist
G Vnde autem nosti?
Vua her weystu es dan[n]?
T Praeceptor indixit
Der schu[o]lmeyster hats gesagt
G Qua hora efferetur?
Vuan[n] würdt man[n] es hinauß tragen ?
T Puto septimua
Jch acht vmb sibene
G Et ego prodibo
Jch will auch mit geen
T Tu mecum ibis
Du wirst mit mir geen
G Ero tibi comes
Jch wil mit dir geen
T Nec frustra hoc peto
Jch beger das nit vmbsunst
G Cur autem petis?
Vuarumb begerstu das?
T Vt me doceas
Das du mich lerest
G Quid te docerem?
Vuas solt ich dich leren?
T Vino benedicere
Den wein gesegnen
G An ne cum adfers?
Meynstu wen[n] du yn bringst?
T Rem ipsam dicis
Du sagst eben recht
G Sic ego dicerem
Also saget ich
[[87]]
T Dic, iam ausculto
Sag an, ich merck schon vff
Hoc uinum uobis faustum sit
Der wein sei euch glückselig
Bono sit potus iste
Diß tranck sei euch zu gu[o]t
Hoc uinum læti bibite
Den wein trinckt mit freude[n]
G Quid sternut anti imprecer
Vuas soll ich dem niesenden wünschen
T Sit tibi hoc felix
Diß sei dir glückselig
G Quid aufpicanti aliquid
Vuas dem der etwas news anfecht
Te Deus feruet
Gott bewar dich
T Bono sit quod infitius
zu gu[o]t sei dir das du anfahst
Bene uertat quod agis
Es geradt dir wol was du thu[o]st
G Quid proficiscenti
Vuie wen[n] einer weg zeucht
Sit iter hoc felix tibi
Dir sei der weg glückselig
Perfauste soluas ancoram
Jch wünsch das du mit glück hinfarest
Sit lætus tibi reditus
Dir sei ein glücklich widerfart
T Quid haec precanti referam
Vuas antwort ich dem der solichs wünscht
G Tantunde[n] tibi reprecor
Jch wünsch dir auch souil
XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000267/texts/tei-transcript_Frankfurt_1532.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000267/scripts/tei-transcript.xsl