➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

Brief 132

Priorin in Buxtehude (Neukloster) an den Konvent im Kloster Lüne

nach 2. Februar 1504

Kondolenzbrief zum Tod der Priorin Sophia von Bodenteich — Letter of condolence after the death of Prioress Sophia von Bodenteich

Kloster Lüne, Hs. 15, Lage 12, fol. 13r

Lateinisch

Vgl. Briefe 91; 125; 127; 130; 131; 133; 134.

Die Priorin schreibt, dass der Brief mit der Nachricht vom Tod der Lüner Priorin Sophia von Bodenteich (2. Februar 1504) die Gemeinschaft von Neukloster (Buxtehude) getroffen habe, da sie diesen Schmerz selbst gut kennen. Maria, die Mutter der Waisen, möge die Tränen der Lüner Nonnen trocknen. Der Konvent in Neukloster wird Fürbitte entsprechend der Gebetsverbrüderung leisten. Die Priorin fordert die Lüner Nonnen auf, den Schild der Geduld für Christus zu ergreifen und Gottes Wille geschehen zu lassen. Der Tod als Ende allen Leids ist das Tor zum Leben. Die Nonnen sollen sich mit der Verstorbenen freuen, die jetzt in den Armen ihres Bräutigams ist und sie nicht vergessen wird.

The prioress of Neukloster (Buxtehude), whose name is not mentioned in surviving records from the convent, reports that the letter from Lüne bearing news of the death of Prioress Sophia von Bodenteich has affected her deeply. In her salutation, she draws on the ‘Veni, sancte Spiritus’ sequence used on the Day of Pentecost to call on the Holy Spirit to comfort the Lüne nuns. She also calls upon the Virgin Mary as mother of orphans (in allusion to the responsory used at Mattins on the Feast of the Immaculate Conception) to dry her tears. She promises that she and the Neukloster nuns will gladly pray for Prioress Sophia as members of the prayer fraternity and writes that they will rely on the shield of God to protect them from their sadness (as Job did in Job 1), since everything must happen according to God’s will. Drawing on Romans 6, he writes that death brings an end to all sufferings and opens the door to life, and that the Lüne nuns may therefore rejoice with the deceased as she is already rejoicing in the arms of Christ, her bridegroom, and will not forget any of them in her joy.

[Ansicht mit Digitalisat][Zur Leseansicht]
[Lage 12, fol. 13r]


1 Pri in Buxstehude novo1


2 Illum qui desiderabilis exstat consolator omnium me=
3 rentium dulceque in fletu solatium2

Susceptis vestris
4 litteris predevote matres et sorores karissime quibus nobis
5 obitum dilectissime domine et matris vestre lamentabilius
6 obsignastis. intima nostra precordia conturbate
7 sunt valde gladioque compassionis sauciate acer=

[Lage 12, fol. 13v]
8 bissime. nam experte sumus qualiter hec tribulatio gravis=
9 sima sapiat. quas ob res eam que solamen dicitur deso=
10 latorum spes quoque et benigna mater orphanorum3
11 adivimus lacrimabiliter. ipsam pro vobis invocantes
12 devotius. quatenus illa clementissima vestra esse consolatrix
13 dignetur. vestram hanc mestitiam in gaudium commu=
14 tando citius mentes vestras deiectas ipsa relevet
15 ac ut decet piam matrem benignius tueatur. manu
16 sua materna vestrorum oculorum fletus detergat.

Sed et
17 debitum fraternitatis4 pro anime eius dilecte refrigerio ex=
18 solvimus libentissime. optimeque hoc penes nos
19 commeruit. quia nobis amica fautrixque amantissima
20 erat. Vestras quoque caritates obsecramus in domino
21 Jesu. esse ut velitis consolabiles. arripereque pati=
22 entie clippeum fortiter Christo gemituosa vestra sus=
23 piria offerentes libenter. cum non inveniatis aliud
24 permutandi remedium sicut enim Domino placuit
25 ita factum est.5 Scitis karissime quod omnium malorum finis
26 mors est.6 et ianua vite initium refrigerii eterne
27 et iocunde vite ingressus ac inchoatio. Ergo si

[Lage 12, fol. 14r]
28 dilectam vestram vere diligitis gaudete et nolite con=
29 tristari. quare iam ipsa in amplexibus celestis sponsi
30 gaudens letatur. credatisque firmitur cum eam ad suas
31 epulas invitaverit vestri eum non fore oblitum
32 providisseque vobis consolationem in tempore confidite opor=
33 tuno. ipse desolationem vestram proculdubio me=
34 debitur benignissime. vosque circumdabit divino
35 suo auxilio Ipsi insuper nos peccatores vos humiliter
36 sumus commendantes Stilo scriptum volanti sed etc
37 Religiosis et predevotis matribus suppriorisse totique
38 conventui sponsarum Jesu Christi in monasterio Lune soro=
39 ribus suis plurimum Christi predilectis


Sachapparat

1 Bohmbach, Art. Neukloster (2012), 2, S. 1087, belegt eine Gertrud als Priorin zwischen 1498 und 1501. 1504 ist die Priorin namentlich nicht belegt.

2 Anspielung auf die Pfingstsequenz ‚Veni, sancte Spiritus‘ ([…] consolator optime […] dulce refrigerium […] in fletu solatium […]).

3 Aus dem Responsoriums-Vers Quia tu es solamen desolatorum spes et mater benigna orphanorum (Cantus ID 602054b, belegt zur Matutin am Fest Mariä Empfängnis im Antiphonarium […] ecclesie Monasteriensis, Köln 1537).

4 Die Klöster waren einander in einer Gebetsverbrüderung verbunden.

5 Iob 1,21.

6 Rm 6,21.

XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/texts/Brief132-L_tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/scripts/tei-transcript.xsl