Tobias Hübner (FG 25) beantwortet
Augustus Buchners (FG 362; 1641) Brief vom 30.
5. 1625, der ihn am Pfingstsonntag erreicht hat. Er erlaubt
Buchner , ein Statius-Manuskript
über den vorgeschriebenen Termin hinaus zu benutzen. -
Martin Opitz ' (FG
200; 1629) Poetik, die er bei den Leipziger Buchhändlern nicht erhalten konnte, will
Hübner erst später zurücksenden, um sie dem aus
Holland zurückkehrenden Fürsten
Ludwig zeigen zu können. Die von
Opitz an den Dichter gestellten Ansprüche halten
Hübner und
Diederich v. dem Werder (FG 31) für zu hoch. Deshalb würden sie gern,
und sei es auch nur für einige Stunden, mit
Buchner oder gar mit
Opitz selbst darüber
konferieren. - Für
Opitz führt
Hübner die Namen und Titel der Fürsten von Anhalt
auf, welche
Opitz allerdings auch von den Sekretären Hz.
Georg Rudolphs in Schlesien
(FG 58) hätte erfahren können. Als Liebhaber der Dichtkunst, insbesondere der deutschen,
komme allerdings allein F.
Ludwig für eine Widmung in
Opitz ' geplanter Gedichtsammlung
in Frage. Eine Zuschrift der ,Oden oder Gesänge' in
Opitz '
Acht Büchern
Deutscher Poematum ist
Hübner willkommen. Er dankt
Buchner für ein Gedicht
Jacob
Martinis und schickt ihm und
Opitz Exemplare eines Weimarer Kartells mit seinen
eigenen eilig niedergeschriebenen, deshalb zu verbessernden Versen. Kunst und Rittertum
lassen sich vereinbaren, und so habe er in den Ritterspielen, welche bei der Vermählung
Hz.
Wilhelms IV. v. Sachsen-Weimar (FG 5) mit
Pzn. Eleonora Dorothea v.
Anhalt-Dessau (PA, TG 4) gehalten wurden, meistens den Preis davongetragen.
1 Text
Statii
a MSti usuram diutiùs concedit. Opitii Poëticam adhuc retinet: in quâ, quid severiùs
præcipiatur, monet. Tum Principes Anhaltinos recenset. Mittit etiam carmina in equestribus
ludis nuptialibus edita. Suas juxtà equestres victorias lepidè jactat.
[663] LIteræ tuæ XXX. Maji exaratæ ipso Pentecostes die
2 mihi redditæ sunt.
Utinam verò te ita onerare possem beneficiis, ut tu me officiis. Statii MSto
3
ultra præscriptum tempus tibi uti si libet, licet. Tuus foret totus tam ϰτήσει
quam χϱήσει
4 , si meus esset. Celeberrimi Opitii Poëticam
5 proptereà tibi remittere
differo, quod Illustrissimo Principi
LUDOVICO Anhaltino , ex Hollandiâ
propediem reduci,
6 eam priùs exhibere constitui. Nec enim à bibliopolis Lipsiensibus
7
hactenus ejus exemplar unum atque alteram obtinere potui. Nobilissimus
Tassi translator
Werderas 8 mecum eam perlegit. Opus ipsum præclarum,
laborem utilissimum judicavimus: Sed regulas nonnullas deprehendimus exactiores,
quàm ut in eas impingere quandoque vel ipsi
Opitio non potuerit contingere.
Quocirca uterque sæpiusculè optavimus, vel trium saltem horarum spatio,
si ampliùs non liceret, ut tecum & cum præstantissimo
Opitio simul colloqui
daretur: sed quando licebit nobis esse tam beatis? Illustrissimorum Principum
Anhaltinoram nominum ordinem & honoris vocabula, quæ à me postulat,
9 nisi
ea jam tum ab Illustrissimi Principis Domini Georgii Rudolphi, Ducis Lignicensis,
Domini sui
10 & mei Clementissimi, Secretariis, uti facilè potuit, obtinuit,
sunt ista:
Christianus Senior ,
Augustus Ludovicus ,
Johannes Casimirus . Illi
Fratres, hic eorum ex fratre natu majore, nepos
11 . Prætereà
Christianus II.
Senioris aut I. filius;
12 Omnes Principes Anhaltini, Comites Ascaniæ, Domini
Servestæ & Bernburgi. Ex illis
b Princeps Ludovicus solus est poëtices, inprimis
Germanicæ Amator, Promotor, Judex; ac proptereà meo judicio dedicatione
istâ
13 præ cæteris solus dignus. Reliqui Admiratores saltem. Liber Odarum
ipsius,
14 ut [664] omnia, quæ ab ipsius incomparabili ingeniô promanant, gratissimus
mihi erit: sed nomen ipsius Opitii jamtum nusquam non celeberrimum,
meo longè meliùs isti operi patrocinabitur. Pro transmisso carmine D. Martini
15
recipies duo exemplaria carminum, quæ in ludis equestribus Vinariæ
16 nuper,
in nuptiis principalibus habitis,
17 sparsa sunt. Quorum unum Clarissimo Opitio,
|| [
423]
cum oblatione officiorum meorum transmittere poteris. Primum locum quod
tenet, prorsus extemporaneum est. Citiùs enim calamô ferè quàm mente mihi
excidit. Inter Phœnicis equites, Ӕthiopes & Americanos
18 ipsus meliorem præ
reliquis fortunam expertus sum. Non tantùm enim, ut Ajax apud Ovidium ait:
non sum superatus ab illis,
19
quippe qui novies contra illos currens, bis saltem inferior, septies victor abii;
Verùm etiam primum sæpiùs transfixi & ablati circuli pretium tuli. Quod proptereà
solummodò te nescire nolui, ne cum vulgo crederes, literis cum ocreis
minùs convenire. Quinimò si Pegasi alis meis equis uti licuisset, absolutiorem
adhuc victoriam sperâssem. Vale Vir Cl. & in amore mihi perpetuas vices reddere
perge. Dessæ IX. Jun.
c MDCXXV.
Tuusd Tobias Hübnerus .