➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

Brief 34

Priorin Barbara von Hodenberg im Kloster Ebstorf an Propst Johann Lorber im Kloster Lüne

18. Juni 1510

Dankesbrief — Thank-you letter

Kloster Lüne, Hs. 15, Lage 4, fol. 14r

Lateinisch.

Die Priorin bedauert unter Verweis auf ihre rhetorische Unzulänglichkeit, sich nicht angemessen bedanken zu können, selbst wenn jede Pflanze zwischen Lüne und Ebstorf den Dank aussprechen könnte. Sie dankt für eine spirituelle Unterweisung sowie für die gewährte Gastfreundschaft in Lüne, für ein Bild der hl. Anna, für Wein und Spezereien. Die Gottesmutter möge es dem Propst vergelten. Grüße an die Priorin und Anempfehlung in die Gebete des Propstes.

The prioress of Ebstorf, Barbara von Hodenberg, thanks Provost Johannes Lorber for spiritual advice, hospitality in Lüne, an image of St Anne as grandmother of Jesus, who was particularly revered in the reformed convents and in whose honour Provost Lorber had dedicated a weekly Mass in Lüne, introduced in August 1507, also for some wine and sweetmeats. She prays that his generosity will be rewarded by the Virgin Mary. She writes that she is so grateful to him that she would lack the eloquence to adequately convey her gratitude, even if she herself possessed the rhetoric of Cicero and every single plant between Lüne and Ebstorf were able to speak for her as well. She sends her regards to the prioress and commends herself and her convent to the prayers of the provost.

[Ansicht mit Digitalisat][Zur diplomatischen Ansicht]
[Lage 4, fol. 14r]

Cedrum electam1 in celestis regni Libano gloriose exaltatam veneratione humili premissam, cum tot salutis favorabilibus optatibus, quota hec perfulgida eterne vite arbor virtutum2 viget floribus, ac gratiarum semper habundat fructibus!

Venerabilis domine, utique fautor mihi in eodem honore et reverentia merito prosequende, commendabilib vestre providentie grates immensas ac inexplicabiles exsolvo toto mentis affectu, sed non quantum debeo, saltem quantum valeo, quia [Lage 4, fol. 14v] ad referendas gratiarum actiones debitas nullius orisc sufficit sermo, etiam si foret in me facundia Tulliana,3 seu si cuncte arbores, cunctaque gramina inter nostra monasteria, videlicet Lune et Ebbeke, existentia forent lingue, non quirent enarrare dignas grates, aut ad exarrandas nullius calamus vel membrana sufficit, uti regratiari exopto digne vestre dominationi pro eo, quod meam parvitatem una cum nostris sororibus ita benigne suscepistis et collegistis, ac in omnibus tam favorabiliter humanitates plurimas exhibuistis, satisque large varia beneficia impendendo tempore hospitalitatis nostre.

Pariterque grates eximias refero vestre benivolentie pro benigna hospitalitate qua nos collegistisd 4 pro speciosissima effigie egregie matrone, incliteque [Lage 4, fol. 15r] avie Jesu Christi,5 et pro vino et speciebus apotecalibus, ac universis virtuosis exhibitionibus, tam verborum quam factorume. Cum enim me sentio talia in omnif vita mea nulla condigna mercede recompensare posse, cum servo veri Abrahe ymmo cum camelis eius presto labor prope fontes aquarum ydriolam formose Rebecce, que preparata est filio summi regis.6 Hanc precibus meis exiguis orabo, ut ipsa dignetur vestre reverentie a dilecto filio suo impetrare tot nova gratiarum dona, quotg angeli ei obvia verunth in sua gloriosa assumptione, magnifice eam honorantes et salutantes. Optime atque reverende vestre benignitati certam et perhennem mansionem in illa uranica curia,7 quarum multe ibi sunt, iuxta dictum et promissum oris summe veritatis,8 [Lage 4, fol. 15v] qui simul exstat via, veritas, et vita.9

Cui reverendam vestram dominationem commendo in utriusque homine fovendam, et roborandam, et conservandam sanam et incolumen per tempora longiora peto perattente, quatenus venerandam dominam vestram dignemini favorabiliter salutare causa mee parvitatis in unione divini amoris. Et commendo me simul cum omnibus mihi immerite commissis vestris devotis orationibus; nosque pro modulo nostro libenter vices rependemus exorando.

Scriptum ex Ebbeke stilo incultu, die martis post festum sancti Viti martyris anno Domini X.10

Soror Barbara, servitrix immerita ancillarum Christi in Ebbeke.

Venerabili ac illuminato viro et domino, domino Johanni, preposito monasterii Lune predigno, domino suo ac fautori in Christo Jesu sibi iugiter colendissimo.


Kritischer Apparat

a in der Hs. quod

b folgt überschüssig mendabili

c in mg.

d in mg.

e in der Hs. factarum

f in der Hs. omnia

g in der Hs. quod

h in der Hs. ovia verunt


Sachapparat

1 Ct 5,15: Species eius ut Libani, electus ut cedri. Vgl. 4.Rg 19,13; Is 37,24.

2 Vgl. Evans, The Geometry (1980), S. 32-55 mit Abb. 8; Katzenellenbogen, Allegories (1939).

3 Die facundia Tulliana – Wortgewandtheit des Tullius (Cicero) – findet sich schon bei Johannes Cassianus, De coenobiorum institutis, lib. 12, cap. 19, in: Migne PL 49, Sp. 457. Die Formulierung findet sich auch in Brief 36 (Lage 4, fol. 19v).

4 In der Chronik des Klosters Lüne, Lüne, Hs. 13, fol. 55r, heißt es in einem Eintrag zum 8. Juni 1510: Item eodem anno, sabbato ante ‚Factus‘, fuit hic dompna de Ebbeke, B[arbara de] H[odenberg], cum aliis duabus sororibus, et una conversa, et manserunt nobiscum VIII dies.; Die Chronik, hg. von Stenzig (2019), S. 138.

5 Die Großmutter Christi ist die hl. Anna, die in der Bursfelder Kongregation besonders verehrt wird. Im Kloster Lüne hatte Propst Johannes Lorber am 10. August 1507 eine wöchentliche Votivmesse zur hl. Anna eingeführt; Die Chronik, hg. von Stenzig (2019), S. 116-117.

6 Nach Gn 24 – Rebecca entbietet sich, Wasser für die Kamele des Dieners Abrahams zu schöpfen und erweist sich so als die vorbestimmte Braut, die Isaak heimführen soll. Insofern ist Rebecca Präfiguration Mariens, auf die sich das folgende hanc bezieht.

7 Theofridus Efternacensis, Flores epitaphii sanctorum, lib. 3, cap. 1; lib. 4, cap. 6; cap. 7, in: Migne PL 157, Sp. 365; 398; 404; Eckbertus Schonaugiensis, Soliloquium 12, in: Migne PL 195, Sp. 111.

8 Io 14,12.

9 Io 14,6.

10 18. Juni 1510.

XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/texts/Brief034-L_tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/scripts/tei-transcript.xsl