➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

Brief 227

Nonne, wahrscheinlich im Kloster Lüne, an eine Nonne im Kloster Ebstorf

undatiert

Grußschreiben — Letter of greeting

Kloster Lüne, Hs. 15, Lage 17, fol. 7v

Lateinisch.

Die Absenderin teilt der Empfängerin mit, dass sie wohlauf ist und Gleiches von ihr hofft. Sie freut sich über die Nachricht, dass die Empfängerin zu ihrem Konvent in Ebstorf zurückgekehrt ist. Das Leben im Exil fernab der heimatlichen Konventsklausur sei weniger als Leben als vielmehr als Tod zu bezeichnen. Dennoch hofft sie auf die Möglichkeit, einmal selbst nach Ebstorf zu kommen, oder auf die Erlaubnis ihrer Priorin, Besuch empfangen zu dürfen, um von der Empfängerin in ihrer menschlichen Schwäche getröstet zu werden. Sie bittet die Gemeinschaft der Empfängerin, für ihre Gemeinschaft bei Gott Gnade zu erbitten. Sie sendet zudem einige Spezereien als Zeichen ihrer Liebe, auch für ihre kranke Schwester. Der Verzehr möge sie auch geistig stärken. Grüße von der Subpriorin und einigen Schwestern.

Reflections on the spiritual life as a result of the return of nun to Ebstorf (perhaps after working for the reform). Desire to be able to come to Ebstorf herself one day. Sending some medicine for her and her sick sister. Greetings from the subprioress and some nuns.

[Ansicht mit Digitalisat][Zur diplomatischen Ansicht]
[Lage 17, fol. 7v]

Dulcedinem piissimi nominis Jesu, salvatoris ac sponsi nostri, amore eiusdem pro favorabili salutatione cum innata caritate!

Dilectissima mater, vestre patescat ex gratia divine bonitatis me fore incolumen, idipsum etiam a vobis rescire opto longevis temporibus.

Ceterum, karissima, ut vestris elucidatis scriptis, quod reversa estis ad ovile proprium, videlicet dulce Ebbeke, in hoc vobis plurimum congaudeo. Nam quali eis extat tedio vita presens, qui extra in exilio peregrinantur,1 nemo novit nisi ille, qui talem amaritudinis poculum sapit, et ideo melius potest vocari mors quam vita. Tamen, unico adhuc sustentante sancte obedientie baculo in amore illius, qui „obediens factus est usque ad mortem crucis“,2 iuvamine eius paterno aliquantulum pondus diei et estus alleviatur.3 Et ideo peto, ut istiusmodi amore pro me sedulo orationum subsidio succurratis apud fontem divine bonitatis, ut larga affluentia pietatis sue tribuat, ut michi etiam talia aliquando contingant, ut dulce Ebbeke visitare valeam,4 vel ut5 saltem venerabilis et dilecta domina et mater nostra dulcissima nos visitare liceat, quia utrumque ulterius sustinerea b humanec infirmitati mee est impossibile, ipso teste, qui abscondita cordis solus novit,6 ut unum quid sibi ex his placuerit ita ordinet, secundum divine voluntatis sue beneplacitum, devotis orationibus vestris mediantibus, ut triste cor meum ex hoc consoletur et anima mea de suis beneficiis citius gratuletur.

Insuper peto, ut etiam pro omnibus presentibus meis oretis assidue, ut Deus omnipotens, cui proprium est misereri et parcere,7 eis omnibus subveniat secundum suam misericordiam, conferendo eis [Lage 17, fol. 8r] consolationem divinam ad salutem corporis et anime salubrem ac necessariam.

Item, karissima, dirigo vobis aliquas apothecarias species8 in signum dilectionis, quas comedere debetis cum sorore vestra infirma pro aliqua confortatione ad laudem Dei. Divini cordis dulcedo tribuat vobis, ut edendo materialem dulcedinem nectare amoris sui pascatur anima vestra, quatenus insimul corroborationemd hominis utriusque percipientes gratie et misericordie sue habundanti copia largiter replete omnium virtutum plenariam perfectionem adipisci valeatis in via, ut tandem consummato huius vite stadio satiari mereamini vultus sui piissimi iocundo ac preclaro speculo.

Nil plus, sed salutare vos facit multum affectuose dilecta mater nostra subpriorissa rogans una mecum, ut salutetis ex parte nostra venerabilem et dilectam dominam nostram necnon sorores N etc.

Et cum hoc commendo vos insimul matri misericordie Marie, que nobis genuit fontem totius dulcedinis, ut ipsa vos gratia sua et dilectissimi dulcissimi prolis suie ita repleat in hac vita, ut ex his corroborati ad omnia bona opera tandem forti perseverantia cum felici cursu gaudenter perveniatis ad celestis patrie gaudia interminabilia, quod idem ipse nobis omnibus dignetur largiri pro gloria dulcissimi nominis sui Jesu. Amen.


Kritischer Apparat

a folgt gestrichen nequo

b folgt gestrichen ulterius

c folgt gestrichen fragilita

d corroborationem korrigiert aus roborationem

e sui korrigiert aus sue


Sachapparat

1 Das Bild von den ehemaligen Ebstorfer Nonnen, die ins Exil gegangen sind, kommt häufig vor, z. B. in Brief 190 (Lage 15, fol. 8r) oder in Brief 346 (Lage 25, fol. 6v).

2 Phil 2,8.

3 Aus dem Gleichnis von den Arbeitern im Weinberg, Mt 20,1-16.

4 Der Wunsch Ebstorf zu besuchen widerspricht nicht der Vorstellung vom Verlassen der eigenen Klausur als Exil, sondern spricht von der engen Verbindung der beiden Klöster.

5 supra lin.

6 Ps 43,22.

7 Collecta zur Allerheiligenlitanei: Deus, cui proprium est misereri semper et parcere, suscipe deprecationem nostram, ut nos, et omnes famulos tuos, quos delictorum catena constringit, miseratio tuae pietatis clementer absolvat.

8 Zu Heilmitteln im Kloster vgl. Bülters, Wissen (2022), Kap. III. 2.2, Heilkundliche Praxis im Klosternetzwerk.

XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/texts/Brief227-L_tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/scripts/tei-transcript.xsl