➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

Brief 228

Nonne im Kloster Lüne an eine Verwandte in einem anderen Kloster

undatiert

Bitte um Andachtsbildchen — Request for devotional image

Kloster Lüne, Hs. 15, Lage 17, fol. 8r

Lateinisch.

Die Absenderin erkundigt sich nach dem Ergehen der Angeschriebenen und drückt Besorgnis über lange ausgebliebene Korrespondenz aus. Unter Verweis auf ihre gemeinsame Berufung zum monastischen Leben bittet sie die Empfängerin, ihr eine Freude zu machen und ein Andachtsbild mit dem kreuztragenden Jesus als Zeichen verwandtschaftlicher Liebe zu übersenden. Sie verweist auf frühere Andachtsbilder mit Maria als Himmelskönigin und mit dem Herzen Christi, die sie als Schätze aufbewahrt hat.

The writer asks a maternal relative in another convent after her health and expresses concern about the long silence. With reference to their shared calling to the convent life, she asks the recipient to send her a devotional image of Christ carrying the cross as a sign of their familial love. She refers to previous images depicting Mary and the heart of Christ which she has kept as treasures.

[Ansicht mit Digitalisat][Zur diplomatischen Ansicht]
[Lage 17, fol. 8r]

[I]llama celicam imperatricem, que exultavit anima et spiritu in Deo salutari suo1 appropinquante tempore redemptionis humane2 pro amicabile salutamine cum innata caritate!

Karissime amite,3 vestre notifico caritati me per gratiam Dei omnipotentis fore incolumen, idipsum etiam a vobis rescire cupio temporibus longevis.

Ceterum, karissime, admirari non sufficio de morosa scriptione vestra, quia nichil omnimodo percipio de successu vestro, nam longob elapso tempore michi nulla scripsistis; ideo timore per- [Lage 17, fol. 8v] territa estimo id non fore sine causa, forte infirmitatis, ut non spero; et ideo peto instantissime, ut michi insinuare velitis valitudinem vestram per modicam cedulam, in qua certutinaliterc experire possim, si adhuc etiam vivatis, quia consanguinitatis linea me semper impelit vos diligere, licet vobis raro exhibuerim in exterioribus, tamen numquam vestri obliviscor in meis orationibus, licet valde immerita; et hoc ipsum a vobis desidero tam in vita quam in morte, quia quamvis simus separate in corpore, tamen conglutinate anima in vinculo amoris Jesu Christi sponsi nostri;4 et sub uno Domino equalem militiam servitutis baiulamus, videlicet statum sacre religionis, in quo ipsum professi sumus corde, ore et manu, pro quo postmodum cum transacta fuerit vita presens premium eternale insimul recipiemus, quod ipse idem sponsus noster pollicitus est, dicens in ewangelio: „Si quis mihi ministraverit etc.5

Item, precordialissime N, flagito nimium obnixe, si possibile foret tantam meam petitionem exaudibilem fieri, tunc nimium optarem ymaginem nostri piissimi Salvatoris a vestra consanguinea caritate michi destinare, qualiter ignominosam crucem in flagellato dorso baiulavit, quando pro nostra dilectione et salute tamquam agnus mansuetissimus ad mortem ducebatur, non aperiens os suum, in hoc utique totum gaudium et solatium meum pendet; idcirco peto, ut desiderio meo in hoc satisfacere velitis michi illud porrigendo, ut videam utrum sim dilecta amita vestra, ut antea fui. Nam semper aliquando recepi a caritate vestra quedam pulcherrima folia continentia in se nunc reginam celi, nunc dulce cor Jesu Christi, que intantum diligo, quod pro maximis clenodiis ea custodio ob memoriam vestri; quanto magis, si nunc prosperetur petitio mea, illud tenerrime reservabo toto tempore vite mee velud aurum et topazion.6

Nil plus, sed commendo vos intemerate virgini matre, que vos reconciliet filio suo primogenito, ut maternis precibus eius placatus dextera sua benedicat salutem mentis et corporis tribuat, ac demum ad gloriam celestis Jerusalem beato fine perducat. Quod nobis insimul concedat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.

Regem immortalem Jesum Christum, dominantem in celo et in terra, qui uranicam celi curiam7 replet letitia cum vultu suo pro favorabili salutamine cum innata […]


Kritischer Apparat

a Textergänzung in mg. durch Nolte mit Bleistift I

b folgt überschüssig tempore

c gemeint ist certe, cum certitudine (Form belegt in DuCange, Bd. 2, Sp. 276).


Sachapparat

1 Anspielung auf das ‚Magnificat‘.

2 Vielleicht wurde der Brief zum Fest der Heimsuchung Mariens (2. Juli) oder im Advent geschrieben.

3 Karissime, die weibliche Pluralformen in der Anrede (klassisch lateinisch carissimae amitae - liebe Tanten) oder die männliche Singularform (klassisch lateinisch carissime) wird in den Lüner Briefen auch regelmäßig für die Anrede an nur eine Adressatin genutzt, vgl. Anmerkung zu Brief 133 (12, fol. 14v) und Brief 242 (Lage 17, fol. 14r) an die Subpriorin. In diesem Brief scheint entweder auch amite für den Vokativ Singular amita gebraucht oder die Anrede schwankt zwischen Plural und Singular, da auf fol. 8v nur eine N aufgezählt ist. Da die Nonnen angehalten waren, die höfliche 2. Person Plural (Ihrzen) in der Anrede zu verwenden, lässt sich ansonsten nicht entscheiden, ob eine oder mehrere Personen addressiert werden. Zu den Anredeformen vgl. die Einleitung, Kap. 3.4.8.

4 Vgl. Wareham 2.1.

5 Io 12,26.

6 Vgl. Ps 118 127: Ideo dilexi mandata tua super aurum et topazion.

7 Vgl. Brief 35 (Lage 4, fol. 14r-15v), aus Ebstorf nach Lüne; Theofridus Efternacensis, Flores epitaphii sanctorum, lib. 3, cap. 1; lib. 4, cap. 6; cap. 7, in: Migne PL 157, Sp. 365; 398; 404); Eckbertus Schonaugiensis, Soliloquium 12, in: Migne PL 195, Sp. 111.

XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/texts/Brief228-L_tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/scripts/tei-transcript.xsl