➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

Brief 304

Nonnen im Kloster Lüne an Beichtvater Heinrich Maß

20. November 1504

Bitte um Rückkehr als Beichtvater — Reaction to the resignation of an office

Kloster Lüne, Hs. 15, Lage 22, fol. 1r

Lateinisch und Niederdeutsch.

Vgl. Brief 304

Antwort auf ein Schreiben des Beichtvaters, wegen Erkrankung nicht zum kommenden Adventsfest an ihrer Messe teilnehmen zu können. Die Nonnen schicken Genesungswünsche und hoffen auf baldige Rückkehr. Sie erinnern ihn an gemeinsam durchstandene Zeiten und bitten um Amtsverlängerung bis zum Lebensende. Schluss mit Segenswünschen in medizinischen Bildern.

The Lüne nuns react to a letter from the the confessor Heinrich Maß who, because of illness, has had to cancel the visit which he had promised at Advent and has announced he is giving up his office. The nuns remind him of the hardships which they have endured together and draw on the example of St Martin, who acceded to the wishes of the people, to persuade him to stay in office. They want him to remain in office as long as he lives and wish him a speedy recovery.

[Ansicht mit Digitalisat][Zur diplomatischen Ansicht]
[Lage 22, fol. 1r]

Summum et celestem medicum vere salutis, qui solus potens est verbo curare1 cunctos languoresa cum affectu sospitatis et salutis antelatum!

Honorabilis domine ac pater preamande, visis scriptis vestris querulosis nos miselle conturbate sumus et commotata sunt omnia viscera nostra super egritudine vestra, presertim consternate sumus et valde perterrite in hoc dat gy schrivet, quod sit impossibile, dat gy in officio vestro jeghen desse feste anstande wes don konnen etc., dat is us armen kynderen eyn grod bedroffenisse, doch so hope wy jo noch super infinitam Dei misericordiam, quod talis vestra infirmitas non debeat esse ad mortem,2 wente dat wolde uns undrichtlik werden, dat wy juwer scholden enberen; hoc ipsi constat, qui est scrutator cordium3 nostrorum; wy kont juwer nicht vorlaten de wile gy in den levenden synt, wan gy jo nicht contra adventum Domini konden by uns wesen unde uns expedieren, dar willen wy libenterb pacientiam inne hebben, sunder dat wy uns scholden vornien, hoc est nobis impossibile; idcirco flagitamus obnixe in visceribus caritatis Jesu Christi, dat gy uns armen kyndere so hoghe nicht willen bedroven, dat gy uns ghans avergheven; [Lage 22, fol. 1v] wy hopen nicht dat gy ummilder syn quam beatus Martinus, qui discipulorum suorum fletibus motus ait: „Domine, si adhuc populo tuo sum necessarius non recuso laborem. Fiat voluntas tua.“4

O care et karissime pie pater, sepe experte sumus fidelissimam vestram bonitatem in cunctis nostris necessitatibus tam animarum quam corporum, dar gy jo myd uns synt gheghan per ignem et aquam,5 so duncket us dat impossibile, dat paternitas vestra us konne avergheven de wile, dat gy noch synt in vita, sunder wy lovet desc firmiter, dat gy myd uns willen persevereren usque in finem vite vestre. Et ipse Deus summe clementie, qui est vita viventium, spes morientium, salus omnium in se sperantium,6 cui cura est de nobis, dignetur vestre paternitati more fidelissimi medici dulce nectar ex apotheca sui melliflui pectoris propinare, quo hausto ac degustato melio rationem presentis infirmitatis valeatis persentire sibi ad laudem, nobis miseris ad utilitatem et solatium; cum hiis brevibus commendamus vestram paternitatem ei, qui est animarum simul et corporum medicus, qui vos sanet et corroborat tempora per longeva. Scriptum ex Lune ipso die sancti Bernwardi episcopi.7


Kritischer Apparat

a in der Hs. langwores

b folgt gestrichen mede

c in der Hs. dat

d  folgt gestrichen


Sachapparat

1 Sed tantum dic verbo, et sanabitur […], Mt 8,8, aus dem Ritus der Kommunionspendung.

2 Heinrich Maß, Beichtvater in Lüne seit 1490, starb am 27. Dezember 1504 und wurde in der Lüneburger Franziskanerkirche St. Marien beigesetzt. Die Chronik, hg. von Stenzig (2019), S. 52: Item ipso anno in die sancti Augustini episcopi cepit noster confessor dominus Henricus Maes egrotare in tertiana. Ante festum Omnium sanctorum audivit ultima vice confessionem. In sancto die communicavimus post tertiam, ante Mariam, sub uno. Sequenti die animarum fuit dies regularis, et tunc communicavimus ibidem. In nocte sancti Iohannis ewangeliste, post festum Nativitatis Christi, obiit, super feriam 6am, et est sepultus ad sanctam Mariam in Luneborch., vgl. Die Chronik, hg. von Stenzig (2019), S. 96. Zum Austausch über Krankheitssymptome vgl. Bülters, Wissen (2022), Kap. III. 2.2, Heilkundliche Praxis im Klosternetzwerk.

3 Ps 7,10 Apc 2,23.

4 Ursprünglich der Verfasser der Vita sancti Martini, Sulpicius Severus, Epistola III, in: Migne PL 20, Sp. 182, dann (schon im ‚Liber responsalis sancti Gregorii‘) Antiphon zum Fest des hl. Martin, im monastischen Brevier zum zweiten Psalm in Laudes und beiden Vespern. Vgl. auch Waddell, Breviary (2007), Nr. 1976.

5 Ps 65,12transivimus per ignem et aquam.

6 Collecta aus dem Totenoffizium: Deus, qui es vita viventium, spes morientium, et salus in te sperantium […]

7 20. November.

XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/texts/Brief304-LD_tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/scripts/tei-transcript.xsl