➨ Hinweis: Die Edition ist in Bearbeitung und daher nur eingeschränkt zitierfähig.

Zur Zeit sind Änderungen und Korrekturen am Text und in den Apparaten möglich.

Nach der endgültigen Veröffentlichung werden etwaige Korrekturen und Ergänzungen in einem Änderungsregister gelistet.

Brief 354

Nonnen im Kloster Lüne an einen Priester

undatiert

Glückwunsch zur Priesterweihe und Bitte um Besuch — Congratulatory letter to a priest on ordination and request that he visits

Kloster Lüne, Hs. 15, Lage 25, fol. 11v

Lateinisch.

Die Absenderinnen danken für die schönen Geschenke, besonders für das Andachtsbild mit dem Angesicht Christi, das ihnen die Wertschätzung des Absenders zeigt; Christus möge ihn belohnen. Außerdem haben sie gehört, dass er aus göttlicher Gnade das Priesteramt empfangen hat. Wenn er das Mysterium am Altar feiert, übertrifft er noch die Würde der Engel. Christus als wahrer Priester, der seine Apostel zur Sakramentsverwaltung einsetzte, möge ihn segnen. Sie müssen ihm aber als Freund der geistlichen Eltern auch mitteilen, sofern er es noch nicht gehört hat, dass ihr geistlicher Vater der Propst nach schwerer Krankheit verstorben ist. Die Trauer der Nonne N betrübt sie alle; sie bitten um seinen tröstenden Besuch.

The nuns thank a priest for the beautiful presents, above all for the devotional image of the face of Christ which shows them the value of the sender. May Christ reward him. They have heard that he has been ordained a priest by the grace of God, meaning he is raised above the angels as priests are permitted to handle the body of Christ. May Christ the true priest, who appointed his apostles to administer the sacraments, also bless him. The writers also have to inform him as a friend of the family, in case he has not heard already, that their spiritual father has died after long illness. The mourning of mater N grieves them all; they ask him for a comforting visit.

[Ansicht mit Digitalisat][Zur diplomatischen Ansicht]
[Lage 25, fol. 11v]

EM et Elisabeth von Meding Cristianoa 1

[I]nb Christo Jesu sponso virginum sinceram integerrimamque dilectionem cum salutatione favorabili, honorabilis domine, ymmo preamande amice in ipso sponso nostro nobis merito diligende!

Grates permagnificas referimus vestre dilectioni pro multis beneficiis presentibus nostris ac nobis sepius exhibitis, maxime in pulcherrimis xeniis, scilicet effigiata specie faciei amantissimi salvatoris nostri, unde lucidius agnovimus immensam fidelissimi cordis vestri bonitatem. Ille, qui gloria vultus sui letificat omnes electorum animas, remuneret vobis innumera beneficia millecuplum in huius peregrinationis exilio et saciet vos postmodum eterne felicitatis poculo in celestis regni tabernaculis cum omnibus suis electis.

[Lage 25, fol. 12r] Ceterum, honorande domine ac precordialissime amice, uti relatione veridica perdidicimus ex gratia summi largitoris vos fore sublimatum ad statum dignissimium sacerdotalis officii, in quo angelicam transcenditis dignitatem, dum ad mensam altaris astatis, misteria divina celebrando circumstantibus cherubyn et seraphyn totoque excercitum angelorum, qui ibi invisibiliter concrepant et tripudiant in cymbalis et cytharis dominum Deum Sabaoth collaudando.2 Sed ad tractandum corpus dominicum ipsi noveni ordines angelorum non permittuntur, et in hoc privilegio eos utique precellitis.3 Christus Jesus, verus sacerdos, quic ob monimentum inestimabilis caritatis in ultima cena memoriale dulcissimum, unicum nostre peregrinationis solatium, scilicet sanctissimi corporis et sanguinis sui sacramentum, instituit et dilectis suis apostolis consecrandi gratia tunc privilegiavit, dignetur vos dextera maiestatis sue benedicere et confortare ad laudem et gloriam nominis sui, ut in salutari sospitate hominis utriusque salutarem pacificam et vivam placationis hostiam ei offerre queatis corde devoto ipsi soli adherendo, ut mente et spiritu fructus omnium karismatum suavitate redundantes in via gustare et eterne felicitatis pignus accipere et ad mensam incommutabilis sacietatis, tranquillitatis et glorie, visioned beatifica, fruitione perfecta et eterna comprehensione collocari postmodum in patria mereamini.4

Item, preamande amice et fautor parentum nostrorum, si nondum ad vestri notitiame pervenit, tunc querulose et multum lamentabiliter patefacimus honorabilitati vestre, nos mestitie absintio repletas, eo quod secundem divini beneplaciti dispositionem ablatus est nobis predilectus pater noster pie memorie, qui flagello paterne correxionis in exilio isto diutine est castigatus. Quare speramus, quod nunc sitf [Lage 25, fol. 12v] in celo coronatus. Et licet causante morte eius materiam habeamus dolendi, prout humana fragilitas exposcit, attamen inconsolabilis et dolorosa tristitia desolate matris N super omnia penetrat intima penetrabilia cordium nostrorum. Nam nunc, prochdolor, destituta est omni humano solatio. Et quia vulgariter dicitur: „Amicus amico semper condolet“,5 quot utique de vobis confidimus ideoque humili prece ac intima caritate attente supplicamus amore Jesu Christi, ut dignemini personali vestra presentia karissimam nostram matrem visitare et vestris consolatoriis admonitionibus recreare, quia spem suam tota confidentia ad vos ponit. Dignemini hanc nostram petitionem exaudire quanto citius poteritis, ut pius et dulcis Jesus consoletur vos in omnibus vestris tribulationibus.

Nil plus, sed petimus obnixe, ut semper memoriam nostri ac presentum nostrorum in officio sacre misse dignemini habere, uti non diffidimus. Cum hoc recomendamus vos prenominato sponso nostro, qui vosg vitali ferculo et interni dulcoris poculo, sanctissimi corporis et sanguinis sui sacramento, recreet in presenti et tandem ad eterne sacietatis gaudia feliciter introducat. Amen.


Kritischer Apparat

a als Überschrift

b Textergänzung in mg. durch Nolte mit Bleistift I

c folgt überschüssig ob

d folgt gestrichen bt

e folgt gestrichen venerit

f folgt überschüssig in

g folgt gestrichen utique


Sachapparat

1 Elisabeth von Meding und eine weitere Nonne mit den Initialen EM sind vermutlich die Absenderinnen. Zu Elisabeth von Meding vgl. Brief 61 (Lage 6, fol. 10r), Brief 94 (Lage 9, fol. 2v), Brief 100 (Lage 9, fol. 10r) und Brief 357 (Lage 25, fol. 16r). Der als „Christianus“ Angesprochene ist wohl der Briefempfänger.

2 Diese Passage findet sich nahezu wortgleich in Brief 352 (Lage 25, fol. 10v-11v).

3 Vgl. die Passage aus der Offenbarung Birgittas in Brief 353 (Lage 25, fol. 10v).

4 Der ganze Absatz schöpft aus dem Wortschatz der Liturgie (unter anderem des Fronleichnamsfestes), ohne jedoch ein zusammenhängendes Zitat aufzuweisen, das mehr als nur zwei oder drei Wörter umfasst.

5 Dieses Zitat war in Lüne offenbar eine feststehende und gern genutzte Wendung, vgl. Brief 359 (Lage 25, fol. 17v) und die Transkription einer weiteren Stelle in Die Chronik, hg. von Stenzig (2019), S. 170. Sie lässt sich in diesem Wortlaut allerdings nicht eindeutig identifizieren und kommt auch in abgewandelter Form vor, vgl. Brief 298 (Lage 21, fol. 13r) und Brief 359 (Lage 25, fol. 17v). Der Bedeutungsgehalt ist schon in der Antike sprichwörtlich, wie sich z. B. bei Cicero, Laelius de amicita 17,64 nachlesen lässt, der Quintus Ennius zitiert: Quamquam Ennius recte ‚Amicus certus in re incerta cernitur‘, tamen haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, aut si in bonis rebus contemnunt aut in malis deserunt. Qui igitur utraque in re gravem, constantem, stabilem se in amicitia praestiterit, hunc ex maxime raro genere hominum iu dicare debemus et paene divino.Cic. Lael., hg. von Powell (2006), S. 348.

XML: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/texts/Brief354-L_tei-transcript.xml
XSLT: http://diglib.hab.de/edoc/ed000248/scripts/tei-transcript.xsl